Tag Archives: વસુબેન શેઠ
૨૨-વાર્તા સ્પર્ધાની એક વાર્તા ‘કુટુંબ અને કારકિર્દીના ‘ ક્ષેત્ર –વચ્ચેનો સંઘર્ષ અને સમતુલન-વસુબેન શેઠ
નિર્ણય
તરુલતા વાર્તા સ્પર્ધા-(23)જી મોર્ડન થયા -વસુબેન શેઠ
આધુનિક ટેક્નોલોજીની પારિવારિક સંબંધો પર અસર.

જી આજે ઉદાસ હતા.પ્રેમ થી નાની ને બધા જી કહેતા.આજે જી ના ચાહિતા મહેમાન હતા પણ જી ઓરડામાં એકલા બેઠા હતા.થોડા અકળાયા હતા.હું એમનો હાથ પકડીને બહાર લાવીને બધા સાથે બેસવાનો આગ્રહ કર્યો। જી વાતોડિયા હતા,પણ આજે શું થયું?જી ચૂપ છે.કોઈ ફોનમાં વ્યસ્થ છે તો કોઈ આઈ પેડમાંથી ઉંચુ જોતા નથી.પૌત્ર પુત્રી ઓ નું ટોળું નીચે આવ્યું અને ટીવી માં રમત રમવા લાગ્યા,જી થી રહેવાયું નહિ અને તાડુક્યા,
“આ જમાનામાં લોકો વાતો કરતાજ ભૂલી ગયા છે.કોઈ જી ની ખબર નથી પૂછતું,કોઈ ને મારી પાંસે બેસવાનો પણ વખત નથી.”અરે ઝંખના તું ભણવાનું મુકીને આશું રમત કરે છે ?
જી હું રમત નથી કરતી મારું હોમવર્ક કરું છું. હોમવર્ક તે તારી ટીચર ક્યાં છે ? જુ ઓ દાદી આ સ્કાઇપ પર ટીચર મને મેથ્સ શીખવાડે છે.
અને જી જોઈ રહ્યા વાહ ! સાલું આતો નવું શીખ્યું તેઓ એક કલાક ત્યાં બેસી જોતા રહ્યા ઝંખના એ હોમવર્ક કરી લીધું એટલે આવીને જીને વળગી પડી. જી મેં હોમવર્ક કરી લધુ !”જી ચાલો તમને આઈ ફોન પર એક રમત રમતા શીખવાડું।”
જી એ છણકો કર્યો અને કહે ,”આ ઉંમરે હવે હું રમત રમવાની?”
ઝંખના પણ હઠે ચડી,મનમાં વિચાર્યું કે જી ને આજે રમત શિખવાળી ને જ છોડુ.એણે જી ને બે ત્રણ રમત આઈ ફોન પર શીખવાડી ,જી હોશિયાર ,થોડીવારમાં શીખી ગયા.પુત્રી જી ને ફોન આપીને ટીવી માં રમત રમવા લાગી,થોડી વાર પછી પુત્રીએ પાછું વળી ને જોયું તો જી ગુમ.પુત્રી જી ના ઓરડામાં ગઈ.જી તો રમવામાં એટલાં બધા મશગૂલ હતા કે કોણ આવ્યું ગયુ તેની ખબરજ ન રહી.જી હવે નિત્ય ક્રમ પરવારીને ફોન લઈ ને બેસી જતા.જી ખુશ હતા.ફક્ત રમતજ નહીં,પણ એમના ભજન,સ્તુતિ,વ્યાખ્યાન બધુ જ ઓરડામાં બેઠા બેઠા સાંભળવા લાગ્યા।ઈયર ફોન પણ લાવી આપ્યા જેથી સરખું સંભળાય, અને ઈન્ડિયાની બહેનપણીઓ સાથે કલાકો વાતો કરતા.. પોતે શું કરે છે અને શું આવડે છે ?આમ તો ભાવ મારતા કહી શકાય.. એક વાર તો એકભાઈ ને લાંબુ લચક લેકચર આપ્યું. કે આજના આ આધુનિક જમાનામાં આઇપેડ, કોમ્પ્યુટર,આઈફોન વાપરવું જરૂરી છે.કોઈ પણ પ્રશ્નનો જવાબ તરત મળી જાય.ઘેર બેઠા ભણી શકાય ,નોકરી કરી શકાય,વાનગીઓ બનાવી શકાય,અરે તમે જે વિચારો તે કરી શકો.અરે તમારા બેન્ક ના ધક્કા ઓછા થઇ જશે.આ બધી સગવડતાને લીધે લોકો વધારે વિકાસ પણ સાંધે છે.
પણ પેલાભાઈના મગજમાં આ વાત ન પેઠી ,થોડા જુનવાણી ખરાને કહેના આપણા જેવું કામ થોડું મશીન કરી શકે..બહેન ઉપરથી ખોટા ખર્ચા.
પણ જી એમને સમજાવતા અને કહ્યું તમે ઘરે એકલા રહો છો કોઈવાર અચાનક જરૂર પડે તો શું કરશો ?આ સાદો ફોન રેફ્રીજેટર અને ગેસના ચૂલાને તમે અપનાવ્યાને! એરોપ્લેન મુસાફરી કરો છો ને ? પણ સ્વીકારતા નથી કે રોજબરોજની જિંદગીમાં ટેકનોલોજીના ફાળો છે. તો હવે આ નવા ફોન સાથે મૈત્રી કેળવો ..કોઈવાર આચાનક કામ આવશે.એક બટન દબાવતા બધું થઇ જશે.અચાનક માંદગી આવે તો ભોંપું ભોંપુ કરતી એમ્બ્યુલન્સ આવી જાય.અને તમારા દોસ્તો સાથે સ્કાઇપ પર વાતો થાય.
પેલા ભાઈ પણ જી સાથે સવાલ અને ચર્ચા કરતા પણ બેન અમેરિકાના બાળકને કોમ્પ્યુટર નેટવર્ક સાથે કામ પાર પાડતા આવડે છે પણ પડોશીના બાળક સાથે રમતાં નથી આવડતું એનું શું ?ટેકનોલોજીએ કેટલાક પ્રશ્નો પણ ઊભા કર્યા છે ?. કેટલાકે ટેકનોલોજીનો ઉપયોગ કર્યો, કેટલાકે દુરપયોગ કર્યો.
અને જી એમે વાત ને છોડે ફરી પોતાનો મુદ્દો નાખ્યો ટેકનોલોજી પાછળનો મૂળ આશ્રય છે સગવડતાઓ વધારવી છે, એને તમે કેમ ભૂલી જાવ છો ?સતત ભુતકાળની ભુતાવળમાં ક્યાં ભટક્યા કરો છો ?વિજ્ઞાન અને જ્ઞાનને બાંધી રાખવાનો પ્રયત્ન કર્યા કરો છોને અને એ જ તમારા ઘરમાં ધર્ષણમાં થી અશાંતિનો ઉદભવ થાય છે લ્યો ત્યારે આવજો કહી જીએ ફોન મુકો દીધો.
જી ની ૭૧મી વર્ષગાંઠ આવી. જીને બધાએ મોટા સ્ક્રીન વાળો ફોન ભેટ આપ્યો,મોટા ભાઈએ જી ને કોમ્પ્યુટર પાસે બેસાડી ને એમના સગાસંબધી અને ઓળખીતા ને ભારતમાં ફેસટાઈમ કર્યો,જી તો ખુશ ખુશ થઇ ગયા.જી ને થયું દુનિયા કેટલી નાની થઇ ગઈ છે.જયારે જેને મળવાનું મન થાય ત્યારે મળી શકાય.
નવી વસ્તુને અપનાવાની અને સહજ રીતે સ્વીકારવાની જી ની આ વાત જ સૌને ઘરમાં ગમતી, જી નાનકડા ગામમાં થી આવ્યા જરૂર પણ પરદેશ આવ્યા પછી જેવો દેશ તેવો વેશ એમ કહી બધું સ્વીકારતા. પોતે આધુનિકતા ને અપનાવતા અને બીજાને સમજાવતા માથે ઓઢી સાડી પહેરતા જી જાણે મોર્ડન થઇ ગયા. પણ હવે જી આખો દિવસ ફોન સાથે એક જગ્યાએ બેસી કૈક ને કૈક કરતા. ઈલેક્ટ્રોનિક્સનું બહુ મોટું મોજું જી ની જીંદગીમાં આવ્યું. જીના સીત્તેરમાં વર્ષમાં જાણે જીવન બદલાઈ ગયું. એમને અમેરિકામાં નવું જ વાતાવરણ મળ્યું કે તેણે જીવન વિષે વિચારવાની એમની દ્રષ્ટી જ બદલી નાખી….
પણ જી ચાલવાનું ભૂલી ગયા. ઉમર સાથે શરીરને પણ વાળવું પડે સાંધાનો દુખાવો જી ને થતો કારણ પગ હવે અકળાયા…
“કોઈ મારા પગે બામ ઘસી આપો.”
જવાબ ન મળવાથી લંગડા લંગડા બહાર આવ્યા તો ઘર માં કોઈ ની હાજરી નહી.બધા જીમમા ગયા હતા.જીએ ઝંખના ને કહ્યું મને બામ લગાવી આપ તો ?
ઝંખનાને આવડે તેવું કામ કર્યું, બામ લગાડતા બોલી દાદી તમે પણ જીમમાં જાવ તો પગ નહિ દુખે..ત્યારે દાદીને એક વાત નો અહેસાસ જરૂર થયો આજના કમ્પયુટર અને ટેક્નોલોજીના આ યુગમાં બેઠાડું જીવન થઇ જાય છે. માનવ જીવનની શૈલી બદલી નાખી છે અને બદલાતી રહેશે. યંત્રો … રાખવા હોય તો નિયમિત રીતે પ્રકૃતિની સમીપે રહી તે અનુસારનાં કાર્યો પણ કરવાં જોઈએ. એટલે ઘરના બગીચામાં દાદી પોતાના પગ છુટા કરવા ગયા પણ હા ઈયર ફોન કાનમાં લગાડી ને !
વસુબેન શેઠ.
બાળવાર્તા -(૮)મુખડું -વસુબેન શેઠ
તરુલતાબેન મહેતા વાર્તા સ્પર્ધા -(12) વસુબેન શેઠ ,
દુવિધા
માઈફ્રોફીક્ષન વાર્તા-(61)-નાનીમા-વસુબેન શેઠ. –
નાનીમા આજે આવવાના હતા,ઘર બરોબર સાફ થઈ ગયું, નાનામાં આવે એટલે બધાના મુખ પર આનદ છવાઈ જાય ,માં આ વખતે લાંબો સમય રહેવાના હતા,નાનીમાને પાન અને ચાની ટેવ,રોજ પાન વાટીને આપવાનું,સાંજ પડે એટલે એમની હાક પડે,ચાલો છોરાઓ મંડો પલાખા ગોખવા,
કેસુડાં નો રંગ. -વસુબેન શેઠ –
ઉપાડી કલમ બેઠકમાં-વસુબેન શેઠ
મારા જીવન માં ઘણી સુખ સુવિધા હતી છતાં પણ ક્યાંક એક ખૂણામાં ખાલી પણું લાગતું હતું, મારી ગાડી નું એક પૈડું છુટું પડી ગયું હતું,ધીમે।ધીમે,એકલતા વધતી જતી હતી, જીવવાની જીજ્ઞાશા જાણે મરી પરવારી હતી એનું મુખ્ય કારણ મારા પતી નો સહકાર,અદભૂત હતો;હિમ્મત આપનાર કોઈ ન રહ્યું,વર્ષોના વાહણા વીતી ગયા ,જે એમનું પીઠ બળ હતું એ મારી તાકત હતી,મારું ગાવાનું,રંગ.મંચ, પર ભૂમિકા ભજવવાનું ,લખવાનું બધુજ ભુંસાઈ ગયું હતું,સાચું કહું તો માનસિક રીતે હું પાંગળી થઈ ગઈ હતી,
એક દિવસ સિનયર સેન્ટર માં સ્વાતંત્ર દિન નો કાર્યક્રમ યોજવામાં આવ્યો, મને એ વિષય પર બોલવાનું કહેલું, હું થોડી ઘરે થી તેયારી કરી ને આવી હતી,અને ત્યાં ભારત ની થોડી જાંખી કરા વી,મિટિંગ પતી ગયા , પછી રાષ્ટ્ર ગીત ગાઈ ને છુટા પડ્યા,પ્રજ્ઞાબેન પણ ત્યાં હાજર હતા,ત્યારે હું એમના બહુ પરિચય માં નહોંતી, એમણે મારો હાથ પકડ્યો અને મને અભિનન્દન આપ્યા,મારી પાસે મારું લખાણ માંગ્યું।મને એમનો પરિચય આપ્યો ,અને તેઓ ગુજરાતી સાહિત્ય માટે શું શું કરે છે તે સંક્ષીપ્ત માં જણાવ્યું,મને બેઠક માં આવવાનું આમત્રણ આપ્યું,સાથે એક વિષય પણ આપ્યો, તો સારું ,મને આ વિષય પર થોડું લખવાનું કહ્યું,પ્રજ્ઞા બેન ની મીઠી વાણી અને એમનું બોલવાનું મારા રોમ રોમ માં વ્યાપી ગયું,જાણે મારું પીઠબળ મને પાછુ મળ્યું,એમના મીઠા આગ્રહ ને કોઈ પણ સંજોગો માં જાકારો કરી શકું તેમ નોહતી,ઘણા સમય બાદ કલમ ઉપાડી એટલે ‘તો સારું’ અ બે શબ્દોમાં મારો ભય,દુખ,સંતાપ,ચિંતા,બળ,શક્તિ પ્રભુ ને વાર્તા લાપ રૂપે કરી દીધી ,’તો સારું’ પ્રાર્થના લખાઈ પણ સારી,પ્રજ્ઞા એ મારો સૂતેલો આત્મ જગાડ્યો,પ્રજ્ઞાની પ્રેરણાથી મને મારું ખોવાયેલું અસ્તિત્વ પાછુ મળ્યું,બેઠકે મારી જીવવાની આશા જગાડી હું ‘બેઠક’ની ઘણી આભારી છુ ,
પેંઠી બેઠકમાં ,બેઠી બેઠક માં,ઉપાડી કલમ બેઠકમાં,
ઢળી સહી બેઠકમાં,બની ગઈ લેખીકા બેઠક માં ,
ચાંદીના ચમકીલા વાળ -વસુબેન શેઠ,
વાર્તા રે વાર્તા -3-વસુબેન શેઠ
હિમ્મતે મર્દા તો મદદે ખુદાઉદય હવે અમેરિકાનો સીટીઝન થયા પછી નિશ્ચિત થઈ ગયો. એમતો ખૂબ સારું ભણેલો અને એક સ્ટાર્ટ અપ કંપનીમાં સારા હોદા ઉપર કામ કરતો હતો.પગાર પણ સારો હતો। પણ નોકરી કરતા પોતાની એક કમ્પની હોય એવું સ્વપ્નું સેવ્યું હ્તું જે પૂરું કરવાનો સમય આવી ગયો। પોતાની પત્ની અનિતા ને આ વાત કરી,અનિતાએ તેને પ્રોત્સાહન આપતા કહ્યું ,હા ઉદય તું કશું નવું કર ,આમ પણ મને કામ પર પ્રમોશન મળ્યું છે ,માટે ઘર ની જવાબદારી આપણાથી જીલાશે ,અને ઉદયે પોતાની નોકરી છોડી સ્ટાર્ટઅપ માં ઝ્મ્પ્લાવ્યું ,હવે ઘર ચલાવવાનો બધો બોજો અનિતા પર આવ્યો ,ઉદય તો એકદમ વ્યસ્થ રહેવા લાગ્યો ,એક તરફ પ્રોજેક્ટ તૈયાર કરવાનો ,બીજી તરફ ટીમ સાથે કામ લેવાનું અનેં સાથે સાથે વી,સી ને ફન્ડિંગ માટે મળવાનું ,અનિતા ને તેની નોકરી સંભાળવાની અને સાથે સાથે છોકરાઓને ભણાવવાના અનેપ્ર્વૃતી માં મુકવા લેવા જવાનું વગેરે કાર્યોમાં તે પણ વ્યસ્થ રહેવા લાગી ,તેવામાં આ વાતે જુદો વણાંક લીધો ,અમેરિકાની પરિસ્થિતિ ખરાબ થઈ અને ચારે તરફ લોકોની નોકરી જતી રહી અને તેમાં ફન્ડિંગ ની વાત જ જવાદો ,અનિતા ની મુજવણ વધી ,ધાર્યું તું શું અને થઈ ગયું શું ,દિવસે દિવસે અનિતાની જવાબદારી વધતી ગઈ પણ એણે ધિરજ ન ગુમાવી ,ઉદય ને હમેશા હિમત આપતી કે આજ નહી તો કાલે જરૂર સફળતા મળશે,ઉદય જ્યાં જતો ત્યાં એને નિષ્ફળતાજ મળતી,ધીમે ધીમે ડીપ્રેશનમાં જવા લાગ્યો,ઘર માં થોડી ઘણી પણ મદદ કરતો હતો તે પણ બંધ થઇ ગઈ ,જેમ જેમ દિવસો વિતતા ગયા તેમ તેમ જીવન માં અસ્થિરતા અનુભવવા લાગ્યો,અનિતા ની ઓફિસમાં કામ કરતા એક ભાઈ ને કેન્સર થયું તેથી તેણે નોકરી છોડી દીધી ,અનિતાએ તક જડપી લીધી ,પોતાના પતી ને આ જોબ આપવા માટે બોસ ને વિનતિ કરી,બોસ તે દિવસે મુડ માં હશે એટલે નોકરી ની હા પાડી દીધી ,અનિતા ખુશ થતી ઘેર જઈને પોતાના પતી ને વાત કરી,ઉદય પણ થોડો ઉત્સાહમાં આવી ગયો,ઘરે બેઠો છું તેના કરતા કામ કરીશ તો મન પ્રફુલિત રહેશે ,નોકરી તો શરુ કરી પણ ,થોડા વખત માંજ પોતાની પત્નીની હાથ નીચે કામ કરવાનું ખટકવા લાગ્યું ,ઓફીસ માં અનિતાના વખાણ કોઈ કરતું તે પણ એને કાટા ની જેમ વાગતું ,ઓફિસમાંથી છૂટે એટલે બન્ને જણા સાથે ઘેર જાય,પણ ઉદય તે દિવસે મન ઉદાસ હોવાથી એકલો વિચાર કરતો કરતો ચાલતો રસ્તા પર ઘેર જવા લાગ્યો ,નસીબ નું પાંદડું ક્યારે બદલાય છે તેની કોઈને ખબર પડતી નથી,અનીતા ઉદય ને શોધવા એની પાછળ ગઈ ,પણ એટલામાં જોરથી કઈ અથડાવવાનો અવાજ આવ્યો,અનિતા એ દિશા માં પહોચી તો માણસોના ટોળા વચે ઉદય નીચે જમીન પર પડ્યો હતો અને બોજુમાં ગાડી ઉભી હતી જેમાં બે જુવાન છોકરાઓ લથડિયા ખાતા ભાર નીકળ્યા,અનિતા હોશિયાર હતી ,સમય સુચકતા વાપરી 911 બોલાવી ઉદય ને દવાખાને રવાના કરી બન્ને છોકરાની માહિતી લીધી ,અને વકીલ દ્વારા સુ કર્યા ,ઉદય થોડા વખતમાં સારો થઈ ગયો,અનિતા ના ઈન્સ્યુંર્સથી ઉદય ની ટ્રીટમેંટ થઈ ગઈ ,એકસીડન્ટ ના પૈઈસા આવ્યા તે એણે ઉદય ને આપીને કહ્યું જ તારી કંપની ઉભી કર ,ઉદય આશ્ચર્ય પામ્યો એટલા બધા પૈઈસા ક્યાંથી આવ્યા,અનિતાએ ખુલાસો કર્યો ,ઉદય ને પોતાના વ્યહવારથી ઘણું દુખ અને પસ્તાવો થયો પણ અનીતા માટે ઘણું માન અને પ્રેમ વધી ગયો,અનિતાની હિમ્મત અને ઈશ્વરની કૃપા થી જીવન સુખ મય વિતાવવા લાગ્યા,વસુબેન શેઠ