લો..ચા
મસ્ત મજાની બોગનવેલ લહેરાતી હતી.
બંગલાના ગાર્ડનમાં એક સુંદર ગઝીબો હતો.
ઝારાઆંટી ગઝીબામાં મૂકેલ ફૅન્સી હીંચકા પર ઝૂલતા ઝૂલતા ઘરના ગાર્ડનમાં જ ઉગાડેલી હર્બલ ટી પીતા હતા.
ત્યાં જ દૂરથી લાલ રંગની એક લક્ઝરી કાર આવતા જોઇ.
“એ શોભા…એટલે દૂર ક્યાં પાર્ક કરે છે..અહીંયા લાવી દે આપણા બંગલાના ઝાંપા પાસે જ પાર્ક કર.” ઝારાઆંટીએ આખું જીવન લંડનમાં ગુજાર્યું હતું. હવે પંચાવન પાર થયા એટલે ઘડપણની મઝા માણવા ભારત શિફ્ટ થઈ ગયા હતા. એમને મન પચપન મેં બચપણ જેવી ભાવના જાગી હતી.
“અલી…તું તો કેવી જોરદાર રૂપાળી દેખાય છે. સો ગોર્જીયસ.” ઝારાઆંટીનું બચપણ અને જવાની બંને સાણંદ બાજુ એક ગામમાં વીત્યાં હતા.
લગ્ન બાદ લંડન ગયા અને ચહેરા પરના ચમકની સાથે શબ્દોનો ચળકાટ પણ બદલાઈ ગયો હતો.
તેઓ બોલે તો ગુજરાતી જ પણ શબ્દોને લકવો થઈ ગયો હોય એમ વાંકુંચૂકું બોલે.
શોભાને જોઈને ઝારાઆંટીમાં જવાની ફૂટી હોય એમ હરખાવા લાગ્યા.
શોભા એક પગ વાળીને એમની બાજુમાં જ હીંચકા પર બેસી ગઈ.
“જો હો..જોક્સ અપાર્ટ, આ તારી મૉમ હવે લચકાઈ ગઈ છે પણ હું તો હજી પણ છલકાઈ જ રહી છું..કૅન યુ સી ધીસ?” ઝારાઆંટીએ બેય હાથ ફેલાવીને પોતાના હૃષ્ટપુષ્ટ શરીર પર ઈશારો કરતા કહ્યું.
“ઍબ્સલૂટલિ આંટી, યુ આર સ્ટીલ હોટ.” શોભાએ પણ આંટીને ફ્લાયઇંગ કિસનો બુચકારો કરતા કહ્યું.
“ધીસ ઇસ ધ કી માય ડાર્લિંગ” ઝારાઆંટીએ પોતાના હાથમાં પકડેલા પારદર્શક હર્બલ ટી ભરેલો કપ બતાવતા કહ્યું.
“પણ તું આમ સવાર સવારમાં ક્યાં ભૂલી પડી?” બે ચાર અંગ્રેજીના લપેડા પછી ઝારાઆંટીએ પાછું લકવાગ્રસ્ત ગુજરાતી ચાલુ કર્યું.
“આંટી..આઈ નીડ યોર હેલ્પ.” શોભાના ચહેરા પર થોડી ગભરામણ સાથે આશાની ચમક આવી.
“એક જ શરતે હેલ્પ કરું”
“આંટી તમે કહો તે કરીશ? પ્લીઝ હેલ્પ….!!!” શોભાએ હીંચકા પર મૂકેલ લિનનની ખોલ ચઢાવેલ તકીયો હાથમાં લીધો અને મદદ માટે ઉછળી જ પડી.
“બસ આ જ…તું આંટી બોલવાનું બંધ કરે તો જ!” ઝારાઆંટીએ ચકચકાટ સ્મિત આપ્યું અને એ જ ગોળમટોળ લાલ લાલ હોઠપર સિસકારો કરતા હર્બલ ટી ગડગડાવી.
“આંટી જુઓ તમે બ્રાહ્મણ છો..હતાં.. છતાંય તમે નાત બહાર લગ્ન કર્યા અને આ તમારી બહેનપણી મને નાતમાં જ પરણાવવાની પાછળ પડી છે.”
“તો એમાં શું છે? એણે કોઈ સારો છોકરો શોધી રાખ્યો હશે!” આંટીએ કેટલમાં ઉકળતા ગરમા ગરમ પાણીને કપમાં કાઢી ઘરના ગાર્ડનમાં જ ઉગાડેલી હર્બલ ટી ભેળવી અને એ જ ગડડ..ગડડ..અવાજ સાથે પોતાની બહેનપણીએ છેડેલા સૂરમાં જ સૂર પૂરાવ્યો.
“પણ..આં..ટ..આઈ મીન ગોર્જીયસ, પ્રિટી…મિસસ કૈફ…!”
“શું પણ શોભા?” ઝારાઆંટીએ હર્બલ ટીથી છલોછલ કપ શોભાને આપ્યો અને એની ઝૂકેલી આંખમાં જ એને ઉત્તર જડી ગયો.
“ઑહ…એટલે મૅડમે..ઑલરેડિ ટિકિટ ખરીદી લીધી છે એમ!”
શોભાએ એક સીપ ટી પીધી અને હકારમાં ડોકું હલાવ્યું.
“વ્હોટ અ ગ્રેટ ન્યૂઝ માય બેબી. જા પ્રૉમિસ હું મારી દેશી બહેનપણી અને તારી ડોશી મમ્મીને મનાઈ લઈશ. પણ પ્રોબ્લેમ ક્યાં છે? તું તો ભણેલી ગણેલી ડૉક્ટર છે!” ઝારાઆંટીએ જેવો એમનાં કૉર્ટમાં બોલ આવ્યો એટલે સવાલો અને આશ્ચર્યનો મારો ચાલુ કર્યો.
“એ જ ને.. બસ નાત જાત…!”
“આઈ એમ સ્યોર હી મસ્ટ નોટ બી કૈફ, ક્રીસ કે કપુર…અને હોય તો પણ શું? સી આઈ એમ સો હૅપી..” જવાબ આપવાનો વારો હવે શોભાનો હતો. બંને એ ગ્રીન ટીની ચૂસ્કી સાથે મારી.
“એ મારી સાથે એમ.બી.બી.એસ જોડે કરતો હતો. પછી હું ડર્મેટોલોજિસ્ટનું ભણી અને એ ઇમર્જન્સી સ્પેશ્યલિસ્ટ.”
“ગ્રેટ..એમાં પ્રોબ્લેમ શું?”
“એનું નામ દિન્યાર છે. એ પારસી છે. અને તમારી બહેનપણીને…!”
“ઓહ…”
શોભાએ પોતાનો ચાનો કપ લીધો અને ટહેલવાનું ચાલુ કર્યું.
પોતાની લવ સ્ટોરી અને મમ્મીની દિન્યારને જ લઈને છેલ્લા ત્રણ વર્ષની ક્ચકચનો મોટો મજાનો નિબંધ ચાલુ કર્યો.
શરૂઆતમાં તો ઝારાઆંટીની હા, ઑકે, બરોબર, તો!.. એવાં ઉદ્દગાર સંભળાયા..પણ પછી તો જાણે શોભા પોતાની પ્રેમ કહાનીમાં જ મગ્ન હોય એમ ધ્યાનબહેરી જ થઇ ગઈ.
બે-ત્રણ મિનિટના લઘુ નિબંધ પછી શોભાની નજર જેવી ઝારાઆંટી પર પડી..અને જોઈને સ્તબ્ધ જ થઇ ગઈ.
ઝારાઆંટીના હાથ ખૂબ જ ધ્રૂજતા હતાં.
હાથમાં પકડેલ હર્બલ ટીનો કપ એમનાં ઝૂલઝૂલવાળા નાઈટ ડ્રેસ પર ઢોળાઈ ચૂક્યો હતો.
મોઢું સાવ ફીક્કું પડી ગયું હતું. કંઈક લવારી કરતા હતા.
ચોકીદારની મદદથી આંટીને કારમાં બેસાડ્યા.
ચાલું ગાડીએ જ દિન્યારને ગાડીના કનેક્ટેડ બ્લૂટૂથથી કૉલ કરીને હૉસ્પિટલ બોલાવ્યો.
એની મમ્મીને પણ ફોન કરીને ઝારાઆંટી વિશે સમાચાર આપ્યાં.
દિન્યાર, શોભા અને શોભાની મમ્મી ત્રણેયની ગાડી એક સાથે જ હૉસ્પિટલ પહોંચી.
હૉસ્પિટલ પહોંચતા સુધી શોભા ઝારાઆંટીને પ્રશ્નો પૂછીને કોઈકને કોઈક રીતે વ્યસ્ત રાખવાનો પ્રયન્ત કરતી હતી.
એક ખભેથી દિન્યાર અને બીજા ખભેથી શોભાએ ઝારાઆંટીને ટેકો આપીને એમને ઇમર્જન્સી વૉર્ડમાં લઇ ગયાં.
“દિન્યાર, શી ઇઝ ઈન ઑલટર્ડ સેન્સોરિયમ.” શોભાએ કહ્યું કે જયારે અમે ગાર્ડનમાં હીંચકે બેઠાં હતાં ત્યારે તેઓ એકદમ તંદુરસ્ત જણાતા હતાં.
દિન્યારે ઝારાઆંટીના દરેક જરૂરી ટેસ્ટ કરાવ્યા.
શોભાની મમ્મીને દિન્યાર તો જોવો પણ ન હતો ગમતો.
પરંતુ અત્યારે પોતાની બાળપણની સહેલીની ટ્રીટમેન્ટ કરતો હોવાથી એકાદ વખત કોરું કોરું સ્મિત તો આપ્યું હતું.
“શોભા, એમનું સુગર, હાર્ટ રેટ…એવરી થિંગ ઇઝ એટ હાયર સાઈડ”
“હાઉ કમ!! શી વોઝ પરફેક્ટલી ઓલરાઇટ! અમે બંને એ તો એમનાં ગાર્ડનમાં હીંચકા પર બેસીને ચા પીધી અને સડન્લી…!!”
“વેઇટ..તું તો ચા પીતી નથી!”
દિન્યારના આ વર્તનથી શોભાની મમ્મીને થોડો અણગમો થયો.
“મારી દીકરી છે..ગમે તે કરે…તારે શું!!” પણ આ શબ્દો શોભાની મમ્મી મનમાં જ ગળી ગઈ.
“અરે બાબા…ઈટ વૉઝ હર્બલ….” ટી બોલાય તે પહેલાં જ ડાયોગ્નોસ કરવાના નિષ્ણાત દિન્યારને ભાળ મળી ગઈ કે નક્કી આ હર્બલ ટીમાં જ લોચા છે.
અંતે એ જ નીકળ્યું.
થનાર મમ્મીને ઈમ્પ્રેસ કરવા દિન્યારે વાત કાઢી.
“પોતાની રેસીડેન્સીના સમયમાં પણ આવો જ એક કેસ આવ્યો હતો.”
“જે કન્સલ્ટન્ટ ડૉક્ટર શોધી ન હતા શક્યા પરંતુ મેં શોધી કાઢ્યો હતો.”
એ વાગોળતા ઝારાઆંટીના બેડની આસપાર ફરતા ફરતા “મેં આમ કર્યું હતું..મેં તેમ કર્યું હતું” ના લાંબા લચક નિબંધમાં દિન્યાર પણ ધ્યાન બહેરો થઇ ગયો.
ફરીને જોયું તો શોભા પણ….
"બેઠક" Bethak 