Tag Archives: બેઠક

ચા કરતાં કીટલી ગરમ આ કહેવત કટાક્ષ વ્યક્ત કરે છે. મારાં જ ઉદાહરણથી સમજાવું. મારાં પતિ અમદાવાદમાં ડૉક્ટર. ઘરમાં જ ક્લિનિક. કોઇ પેશન્ટ કસમયે ઇમરજન્સી વગર દવા માટે આવે તો તેમનો ગુસ્સો જાય. બપોરે આરામના સમયે, એક પેશન્ટે ઉપરાઉપરી બેલ … Continue reading →

ચેતતો નર સદા સુખી આ કહેવત જીવન જીવવાની કળા શીખવે છે. વાત છે સુખી થવાની. તેના માટે સદાય ચેતીને ચાલવું જોઈએ. જાગૃત વ્યક્તિ જ ચેતીને ચાલી શકે અને તે જ સુખી થઈ શકે. આ માટે એક સુંદર વાર્તા છે. એક … Continue reading →

આળસ એ જીવતા માણસ ની કબર છે માનવજાતનો સૌથી મોટો શત્રુ આળસ છે. આળસુ માણસ મડદા જેવો હોય છે. આળસ મનુષ્યનો સ્વભાવ દર્શાવે છે. કાંઈ કરવાનું મન ના થાય, પડી રહેવાનું મન થાય તે આળસ. આળસુ માણસ ક્યારેય સુખી થઇ … Continue reading →

માની ગોદ એટલે સંતાનનું સ્વર્ગ “મા”નું વર્ણન કરી શકે તેવો વિરલો હજુ પાક્યો નથી. તેના માટે મા બનવું પડે. મા શબ્દ જ પૂર્ણ છે જે જન્મ પછી બોલાતો પહેલો એકાક્ષરી શબ્દ છે. પ્રકૃતિનાં પાંચ તત્વોથી બનેલ માને શત્ શત્ વંદન. … Continue reading →

કર ભલા, હોગા ભલા આ કહેવત ભલું કરવાનું કહે છે. “કર ભલા તો હોગા ભલા, જીવનકે જીનેકી યે હૈ કલા.” આ ભજન અમદાવાદના સત્સંગ પરિવારનાં નમ્રતા શોધનના મોંઢે એક વિડીયોમાં સાંભળ્યું. તેઓ નડિયાદમાં ડાયાલીસીસના પેશન્ટને આ સંભળાવતાં હતાં. તેઓ ભજન … Continue reading →

પાણીમાંથી પોરા કાઢવાં પોરા એટલે પાણીમાં થતો બારીક જીવ. હમણાં વિશ્વ વિખ્યાત ધનાઢ્ય વ્યક્તિને ત્યાં લગ્ન પ્રસંગે જમણમાં અગણિત વિવિધ વાનગીઓ પીરસાઇ હતી. પરંતુ વોટ્સએપ પર વાંચવા મળ્યું કે એમને ત્યાં જમણમાં ભુંગળા ન હતાં! લો બોલો, થઈને પાણીમાંથી પોરા … Continue reading →

ધરતીનો છેડો ઘર જીવનની શરૂઆત એટલે બાળપણ અને અંત એટલે ઘડપણ. આ સફરમાં ચાલો, ઘર ઘર રમીએ કહીને જીવનની શરૂઆત કયા બાળકે નહીં કરી હોય? પત્તાનો મહેલ કે દરિયાની ભીની રેતીથી બનાવેલો મહેલ કે પછી તું મમ્મી અને હું પપ્પા … Continue reading →

નારી તું તણાવને વરી નારી સમાજની ધરી છે છતાંય તે તણાવને વરેલી છે. આદિકાળથી આદમ અને ઇવના સમયથી સૃષ્ટિનાં સર્જનની જવાબદારી ઈશ્વરે નારીને સોંપી છે. સીતા-રામ, રાધે-શ્યામ, લક્ષ્મી-નારાયણ બોલાય છે. પુરૂષપ્રધાન સમાજમાં નારી કેન્દ્રસ્થાને હતી અને છે. પરંતુ નારીનું ખરું … Continue reading →

સંપ ત્યાં જંપ, કુસંપ ત્યાં કળિ બાળપણમાં સાંભળેલી વાર્તાઓ કહેવતોને સિધ્ધ કરે છે. આ સંસ્કાર મોટાં થતાં પથદર્શક બની જાય છે. એક વાર્તા હતી. એક શિકારીએ પક્ષીઓનો શિકાર કરવા જમીન પર જાળ બિછાવી. તેના પર અનાજનાં દાણા વેર્યા. જેથી પક્ષીઓ … Continue reading →