આ એક ફિલિંગ છે.

દર્શના ભટ્ટ

એક વાર જયારે નવેમ્બરમાં હું અહીં પાછી ફરી ત્યારે મારા એક મિત્રે પૂછ્યું કે આવો મજાનો ચાર માસનો સમય ભાવનગરમાં વિતાવ્યા પછી ત્યાં ગમે છે? કેવું  લાગે છે ?

મારો ઉત્તર હતો-

From oven to freezer, from 120 decibels sound,noise of Ganeshotsav  and Navratri

from all directions  to pin drop silence,from Ladu, Dudhppak ,Jalebi to Pasta, Plzza,

Send witch ….what to say more ! Life is good on its own way.

હા, અહીંની જીવન પદ્ધતિ અલગ છે. સવારથી દોડો..જાણે જોબ,નોકરી,કામ સિવાય બીજું

કશું જ મહત્વનું નહિ.ઘરકામ ? શનિ રવિમાં થઇ જશે. તાજી ગરમ રસોઈ ? આ દેશમાં

કશું જ વાસી કે ઠંડુ થતું જ નથી.તાજું રાખવાની જવાબદારી ફ્રિઝની અને ગરમા ગરમ પીરસવાની માઇક્રોવેવ ઓવનની.હું પણ બત્રીસ વર્ષ  સુધી સવારના સાડાસાતથી બપોરના બે સુધી કામ કરતી હતી પણ કામવાળી અને રસોઈવાળા બેનની મદદથી.અહીં એ સુલભ નથી .વળી અહીંની સરખામણીમાં તો એ part time  જ કહેવાય.

“દેશ તેવો વેશ ” બોલાવનું સહેલું છે પણ મારા માટે તે અપનાવવો મુશ્કેલ છે.નથી અપનાવી શક્તિ.મારી પૌત્રી મને પૂછે છે ” મા , તારી પાસે (અમેરિકન )નોર્મલ ડ્રેસ નથી?”

હું કહું છું ” આ જ નોર્મલ છે, એ ડ્રેસ માટે હું એબ્નોર્મલ છું” વોશિંગ મશીનમાંથી ,ગાય ચાવી ગઈ હોય તેવી સાડી તો દીઠી નથી ગમતી.ગૌતમ બુદ્ધે પ્રબોધેલો મધ્યમ માર્ગ અપનાવી પંજાબી વેશ કમને સ્વીકારી લીધો છે

 અહીં ઈસુના પ્રચારકો અને આપણા વિવિધ સંપ્રદાયોના પ્રચારકો આવતા રહે છે.તેમને શાંતિથી સાંભળવા મારા માટે કપરું થઇ પડે છે પણ સવિનય “હું હિન્દુ છું ” કહી હસીને વિદાય કરું છું.

મારી ઉમર જોઈને આપણા લોકો – પુત્રના મિત્રો પણ પહેલા એ જ સવાલ કરે “

“…..મંદિર જોયું? વ્રજ જઈ આવ્યા ? આવું તો ત્યાં પણ કોઈએ નહિ પૂછેલું.હજુસુધી

ફિક્સિડેલ્ફિયાનનું પ્રસિદ્ધ આર્ટ મ્યુઝિયમ જોયું? અન્ય ઐતિહાસિક સ્થળો જોયા તેવું પૂછનારની રાહ જોઉં છું.

 અહીં કાર સિવાયની વાહનવ્યવહાર સુવિધા નહિવત છે.બસ નથી,રીક્ષા નથી,વર્ષોનું

સાથીદાર મારુ સ્કૂટર નથી ,એટલે મારી ગતિવિધિ મર્યાદિત થઇ ગઈ હોવાનું દુખ સહન

કરી લઉ છું.પણ એ દૂર કરવા માટે આ દેશમાં મારે કાર ચલાવવા માટેના લાઇસન્સ ની

પરીક્ષા નથી આપવી.

આ બધાને સાંસ્કૃતિક સંઘર્ષ થોડો કહેવાય ! મારી દ્રષ્ટિએ આ એક ફિલિંગ છે

જે હોય તે…પણ મને આદેશ ગમે છે.પુસ્તકાલયમાંથી એકી સાથે પંદર જેટલા પુસ્તકોઘરે લઇ જઈ શકાય તે મારા માટે અપાર આનંદનો અવસર છે. સ્વચ્છતા, વ્યવસ્થા અને યંત્રો ચાલતા રહે તેવું તંત્ર એ અહીંનો મંત્ર છે.

ચારે તરફ છવાયેલ લીલી છમ શાંતિ મને વતન ઝુરાપા તરફ નહિ,કોઈ સંઘર્શ તરફ નહિ

પણ સંતોષથી પૂર્ણ ભાવ સમાધિ તરફ દોરી જાય છે.

દર્શના ભટ્ટ.

સાંસ્કૃતિક સંઘર્ષ -4-(કલ્ચરલ કૉન્ફ્લિક્ટ)-દર્શના ભટ્ટ.

એક વાર જયારે નવેમ્બરમાં હું અહીં પાછી ફરી ત્યારે મારા એક મિત્રે પૂછ્યું કે આવો મજાનો ચાર માસનો સમય ભાવનગરમાં વિતાવ્યા પછી ત્યાં ગમે છે? કેવું  લાગે છે ?

મારો ઉત્તર હતો-

From oven to freezer, from 120 decibels sound,noise of Ganeshotsav  and Navratri

from all directions  to pin drop silence,from Ladu, Dudhppak ,Jalebi to Pasta, Plzza,

Send witch ….what to say more ! Life is good on its own way.

હા, અહીંની જીવન પદ્ધતિ અલગ છે. સવારથી દોડો..જાણે જોબ,નોકરી,કામ સિવાય બીજું

કશું જ મહત્વનું નહિ.ઘરકામ ? શનિ રવિમાં થઇ જશે. તાજી ગરમ રસોઈ ? આ દેશમાં

કશું જ વાસી કે ઠંડુ થતું જ નથી.તાજું રાખવાની જવાબદારી ફ્રિઝની અને ગરમા ગરમ પીરસવાની માઇક્રોવેવ ઓવનની.હું પણ બત્રીસ વર્ષ  સુધી સવારના સાડાસાતથી બપોરના બે સુધી કામ કરતી હતી પણ કામવાળી અને રસોઈવાળા બેનની મદદથી.અહીં એ સુલભ નથી .વળી અહીંની સરખામણીમાં તો એ part time  જ કહેવાય.

“દેશ તેવો વેશ ” બોલાવનું સહેલું છે પણ મારા માટે તે અપનાવવો મુશ્કેલ છે.નથી અપનાવી શક્તિ.મારી પૌત્રી મને પૂછે છે ” મા , તારી પાસે (અમેરિકન )નોર્મલ ડ્રેસ નથી?”

હું કહું છું ” આ જ નોર્મલ છે, એ ડ્રેસ માટે હું એબ્નોર્મલ છું” વોશિંગ મશીનમાંથી ,ગાય ચાવી ગઈ હોય તેવી સાડી તો દીઠી નથી ગમતી.ગૌતમ બુદ્ધે પ્રબોધેલો મધ્યમ માર્ગ અપનાવી પંજાબી વેશ કમને સ્વીકારી લીધો છે.

અહીં ઈસુના પ્રચારકો અને આપણા વિવિધ સંપ્રદાયોના પ્રચારકો આવતા રહે છે.તેમને શાંતિથી સાંભળવા મારા માટે કપરું થઇ પડે છે પણ સવિનય “હું હિન્દુ છું ” કહી હસીને વિદાય કરું છું.

મારી ઉમર જોઈને આપણા લોકો – પુત્રના મિત્રો પણ પહેલા એ જ સવાલ કરે “

“…..મંદિર જોયું? વ્રજ જઈ આવ્યા ? આવું તો ત્યાં પણ કોઈએ નહિ પૂછેલું.હજુસુધી

ફિક્સિડેલ્ફિયાનનું પ્રસિદ્ધ આર્ટ મ્યુઝિયમ જોયું? અન્ય ઐતિહાસિક સ્થળો જોયા તેવું પૂછનારની રાહ જોઉં છું.

 અહીં કાર સિવાયની વાહનવ્યવહાર સુવિધા નહિવત છે.બસ નથી,રીક્ષા નથી,વર્ષોનું

સાથીદાર મારુ સ્કૂટર નથી ,એટલે મારી ગતિવિધિ મર્યાદિત થઇ ગઈ હોવાનું દુખ સહન

કરી લઉ છું.પણ એ દૂર કરવા માટે આ દેશમાં મારે કાર ચલાવવા માટેના લાઇસન્સ ની

પરીક્ષા નથી આપવી.

આ બધાને સાંસ્કૃતિક સંઘર્ષ થોડો કહેવાય ! મારી દ્રષ્ટિએ આ એક ફિલિંગ છે

જે હોય તે…પણ મને આદેશ ગમે છે.પુસ્તકાલયમાંથી એકી સાથે પંદર જેટલા પુસ્તકો

ઘરે લઇ જઈ શકાય તે મારા માટે અપાર આનંદનો અવસર છે. સ્વચ્છતા, વ્યવસ્થા અને યંત્રો ચાલતા રહે તેવું તંત્ર એ અહીંનો મંત્ર છે.

ચારે તરફ છવાયેલ લીલી છમ શાંતિ મને વતન ઝુરાપા તરફ નહિ,કોઈ સંઘર્શ તરફ નહિ

પણ સંતોષથી પૂર્ણ ભાવ સમાધિ તરફ દોરી જાય છે.

દર્શના ભટ્ટ.

મોડા ભેગું મોડું -દર્શના ભટ્ટ

૧ .ચાલો ને હવે,બહુ મોડું થયું…   હશે, બીજું તો કંઈ નથી થયું ને ! મોડા ભેગું મોડું.૨. ચાલો ને, આપણે દસ વાગે ત્યાં પહોહ્વાનું હતું,દસ તો અહી જ થયા.   એવું થયા કરે,મોડા ભેગું મોડું.૩.થોડી ઉતાવળ કરો,પ્રસંગ પતી જશે ત્યારે પહોચશું ?   એમ પ્રસંગ ના પતે,ત્યાં પણ મોડું જ થવાનું. મોડા ભેગું મોડું.૪. ઘડિયાળ સામે તો જુઓ ,કામ ક્યારે પતશે !   ઘડિયાળ સમય બતાવ્યા કરે એટલે આપણે તેના કાંટા  હારે દોડવાનું ! આમએય મોડું થયું જ છે ને,તો મોડા ભેગું   મોડું.બોલો, આ શબ્દ પ્રયોગનું શું કરવું ! અરે !  સમય સર ની વાત તો એક બાજુ રહી,ઉતાવળ કરવાની વાત નહિ ,મોડામાં મોડું વધારો કરવાની વાત ! કેવી માનસિકતા !આવા લોકોનો તોટો નથી. Indian standard time જેવો  શબ્દ પ્રયોગ ભારતીય લોકોની સમયપાલન પ્રત્યેની ઉદાસીનતા અને અવગણનમાંથી જન્મ્યો છે.નિશ્ચિત સ્થાને નિશ્ચિત સમયે ના પહોચીને ,Indian standard timeપ્રમાણે હાજર છીએ તેમ કહી ગર્વ વ્યક્ત કરે છે કે પોતાની જાતને છેતરે છે તેજ સમજાતું નથી.

પણ બસ ,ટ્રેન કે પ્લેનમાં મુસાફરી માટે ફરજીયાતપણે સમય સાચવવો પડે.હા ,નોકરી ધંધામાં પણ

સમયસર કામ થવું જોઈએ.ત્યાં મોડા ભેગું મોડું ના ચાલે.છતા સરકારી તંત્રમાં આ વૃત્તિ ઉઘડે છોગ

દેખાય આવે.

આવો બીજો એક શબ્દ પ્રયોગ ” પહેલા આવું નહોતું ” …

આના બે અર્થઘટન થઇ શકે: એક, આજના  કરતા વધારે સારું હતું .બે,પહેલા આજના જેવું સારું ના હતું.

મોટે ભાગે લોકોને પહેલો અર્થ જ અભિપ્રેત હાય છે તેમ અનુભવે સમજાયું છે. જયારે l.P.Gas રસોઈમાટે વપરાશમાં આવ્યો ત્યારે હું બહુ જ નાની હતી. મને યાદ છે કે લોકો કહેતા ” સગડી પર થતી રસોઈ જેવી મીઠાશ ગેસ પર

થતી રસોઈમાં નથી ” લાકડા સળગાવીને થતી રસોઈનો જમાનો તો મેં જોયો નથી ,પણ તે સમયે ગામડેથી

આવતા મહેમાનો કહેતા કે કોલસાની સગડી પર થતી રસોઈમાં પહેલા જેવી સુગંધ નથી.

રોજીંદા વપરાશ માટે stainless steel ના જમવાના વાસણોની પણ આજ કથા છે.પણ શરૂઆતમાં

” લોઢાંનાં વાસણ “અને કાચા વાસણને  ” ઠીકરાના વાસણ ” જેવા નામ આપવામાં આવ્યા હતા.તેમાં ખાવા

પીવા થી રોગ થાય તેવી વાતો થતી,લેખો છાપામાં આવતાં. ત્રાંબા,પિત્તળ અને કાંસાના વાસણોની સર્વોપરિતા

ના ગુણગાન ગવાતા ,આજે પણ આ સૂર થોડો થોડો સંભળાય છે.

મારી શાળામાં ૧૯૮૪ માં પહેલીવાર કોમ્પુટર આવ્યા ત્યારે શિક્ષક્ગણમાં તેના વપરાશ માટે થોડો વિરોધ થયો.

માત્ર એટલા માટે કે ” પહેલા હાથેથી જે લખતા તેવું સ્વચ્છ અને મરોડદાર અક્ષરોવાળું લખાણ કોઈ પણ કાગળ પર

ઉતરતું નથી. માટે અમે જાતે જ બધું લખીશું.” આજે પરિસ્થિતિ એ છે કે કોમ્પુટર શીખ્યા ન હોવાથી કોઈની મદદ

લેવી પડે છે.

 પણ સાથે સાથે ” હાથના લખાણની ,પહેલાની વાત જ અલગ ” એમ કહ્યા વગર રહી શકતા

” હવે ભણતર પહેલા જેવું નથી રહ્યું…”

” શાળા કોલેજમાં શિક્ષકો પહેલાજેવા ક્યાં છે ?”

”  સંતાનો પહેલા મા- બાપ સામે બોલી ના શકતા..અને આજે…”

” પહેલા જેવું ક્યાં રહ્યું છે..કોઈને ચાલવું નથી,સ્કૂટર વગર પગ નથી માંડવો “

 આ યાદી અનંત છે. હદ તો ત્યરે થાય છે જયારે ત્રિસ પાત્રીસનો

યુવા વર્ગ પણ “અમે ભણતા ત્યારે આવું નહોતું ” એમ ફરિયાદના સૂરમાં કહે ત્યારે થાય છે.

જગત પરિવર્તનશીલ છે. જ્ઞાન – વિજ્ઞાનના વિકાસ સાથે તે વિકસતું રહ્યું છે.અવનવી શોધો સાથે,તેના ઉપયોગથી

માનવજીવનની સુખ સગવડમાં વૃદ્ધિ થઇ છે.વીજળી,તેનાથી ચાલતા વિવિધ ઉપકરણોથી સમય અને શક્તિનો

બચાવ અને સદુપયોગ શક્ય બન્યો છે,ખાસ કરીને સ્ત્રીવર્ગ માટે.કુટુંબ નિયોજનના સાધનોથી  ,મારી દૃષ્ટિએ

તો મહિલાઓ માટે તો સુવર્ણયુગ આવ્યો છે.પહેલાના સમયમાં સ્ત્રીની આંગળીએ એક બાળક,કેડે બીજું અને

પેટમાં ત્રીજું.સાથે હાથેથી શ્રમપૂર્વક કરવાના ઘરકામ.આજે આવું નથી..

સંયુક્ત કુટુંબો તૂટી રહ્યા છે એ વાત સાચી,પણ તેના જેટલા ગુણગાન ગવાય છે તે ” પહેલા જેવું નથી ” ના

ભાગરૂપે વધારે છે. સંયુક્ત કુટુંબમાં  પ્રેમ,સ્નેહ, હૂફ ,સહકાર,ની સાથે ઝઘડા,કંકાસ,પક્ષપાત પણ એટલાજ થતા.

વધુ કમાનાર પુરુષોનું અને સ્ત્રીઓનું શોષણ થતું .

આપણે સતયુગ અને બીજા યુઓગો વિષે વાચ્યું છે,સાંભળ્યું છે અને કળીયુગમાં જીવી રહ્યા છીએ.એ કહેવાતા

રામરાજ્યમાં પ્રથમ રામને અને પછી સીતાને અન્યાય નહોતો થયો ?

દેવો તપસ્વીઓના તપોભંગ માટે અપ્સરાનો ઉપયોગ ના કરતા ?

મહાભારત તો ઈચ્છા, આકાંક્ષા, લોભ,મદ ,મોહ અને સમાજમાં પ્રવર્તતા દુષણોની કથા છે.ધર્મ માટે કૃષ્ણે

શું કપટ નથી કરવું પડતું ?

 પહેલા હતું તે આજે પણ છે પણ આજે છે તે પહેલા નહોતું.

આપણે સારા સમયમાં જીવી રહ્યા છીએ એ સમજણ કેળવતા ” મોડા ભેગું મોડું ”  થઇ જાય એ પહેલા જરા

આત્મ નીર્રીક્ષણ ,સામાજિક નિરીક્ષણ કરી લઈએ તો સારું તેમ નથી લાગતું ?

આ મહિનાનો વિષય -કવિતા(15) દર્શના ભટ્ટ

ચાલને…
———-
ચાલને…
ચાલતા ચાલતા આ વળાંકો સાથે જ વળી લઈએ.
ચાલને..
ભમતાં ભમતાં આ જંગલોમાં સાથે જ રાખડી લઈએ.
ચાલને..
ચડતાં ચડતાં આ પર્વત શિખર સાથે જ આંબી લઈએ.
ચાલને…
ઉડતાં ઉડતાં આ નાભોતેજને સાથે જ સ્પર્શી લઈએ.
ચાલને…
તરતાં તરતાં આ ઉદધિની ગહનતાને સાથે જ માપી લઈએ.
ચાલને…
રડતાં રડતાં આંસુના દરિયાને સાથે જ વહાવી દઈએ .
ચાલને..
હસતાં હસતાં હાસ્યની મધુરિમાને સાથે જ માણી લઈએ.
ચાલને…
ગાતાં ગાતાં ” પૂર્ણમિદમ “ની પૂર્ણતાને સાથે જ પામી લઈએ.

દર્શના ભટ્ટ

આ મહિનાનો વિષય -કવિતા(8) દર્શના ભટ્ટ

-વિચાર –
——–
ગત-આગત-અનાગતના
વિચારોનું કરું હું સ્વાગત
ગમે ત્યારે,ગમે તે ક્ષણે
બારણે પડતા ટકોરાનું સ્વાગત.

આવી આવી સમૂહ ધારે
સમૂહ બનતું ટોળું
ટોળામાં થાય ધક્કામુક્કી
એનાથી હું ત્રાસુ

કોઈ કોઈ સરળતાથી
શબ્દ દેહ ધારે ,વળી
કોઈ પ્રસવ પીડા ભોગવે
કોઈ કાપાકાપીનો ત્રાસ સહે
તો કોઈ બાળમરણને પામે…

આમ જ ” શબ્દોનું સર્જન ” માં
મારા જોડકણાં પ્રગટે
હવે..હવે મને થોડા થોડા ગમે.
તમને ?

-દર્શના ભટ્ટ-

ડાયાસ્પોર’ અછાંદસ કાવ્ય …(5)પપ્પા-દર્શના ભટ્ટ.-

mothers day માતૃ મહિમાના ગાન સાથે ઉજવાઈ ગયો.મારી પુત્રવધુ

કૈક દુખ સાથે બોલી ” મા, સહુ માની સહનશક્તિ,ત્યાગ અને સંતાનો માટે ભોગવેલા

દુઃખ અને આપેલા બલીદાનોનો મહિમા કરે છે,પણ વયસ્ક એવા મારા પપ્પા

કેવું જીવી રહ્યા છે! ” પછી તો અમે બહુ વાતો કરી.તેની લાગણીને મેં નીચેના શબ્દોમાં

વ્યક્ત કરી છે.

પપ્પા

        ————

પપ્પા હીંચકા ખાય છે.

સાવ એકલા સાવ એકાંતે

પપ્પા હીંચકા ખાય છે.

સ્મિત વેરતી છબી  મમ્મીની

સામેની જ દીવાલે જીવતી.

તેની સામે સ્મિત કરીને

બે ઠેલા વધારે મારે છે,

ઠેલે  ઠેલે જિંદગીને

ઠેલા મારતા જાય છે.

પપ્પા હીંચકા ખાય છે.

ચાની ચુસકી લેતા લેતા

સંગાથે સ્મરણો દઝાડતા

જીભ દઝાડી બેસે છે.

એકલતાને પચાવતા

શું શું પચાવી જાય છે !

ખાટાં ખારા મીઠાં માઠા

સ્મરણો હિચોળતા જાય છે.

પપ્પા હીંચકા ખાય છે.

માત્ર વ્યાસન એક,કામ.

થતું નથી પણ કરવું છે.

જાત ડૂબાડી કામમાં

અમને તારતા જાય છે.

રામો રસોયો પાડોશીના

ખાડા અખાડાની સંગાથે

સમાધાનના સથવારે

જીવન વિતાવતા જાય છે.

એની સાંજ મારી સવાર

વાતોનો ના મળે અવકાશ

એન.આર.આઈ.દિકરીના

વ્યસ્ત જિવનને પોતાના

ત્રાજવે તોળતા  જાય છે.

રોજ કરું હું ફોન છતાં

આ અલીકોચમેનને કેમ

સમજાવું,હું મરિયમ નથી !

જોબ નવી ને દેશ પરાયો

પણ …….

આવું છું પપ્પા

જૂનમાં આવું જ છું.

રાહ જોજો  હો…આવું જ છું.

( શ્રી ધૂમકેતુની પ્રસિદ્ધ નવલિકા ” પોસ્ટ ઓફીસ ” ના પિતા પુત્રી અલીકોચમેન અને મરિયમ

 ગુજરાતી સાહિત્યના અવિસ્મરણીય પાત્રો છે .)

દર્શના ભટ્ટ.

લઘુ વાર્તા ભાષા … દર્શના ભટ્ટ.

એક વાર એક નાના ગામમાં ધમાલ ધમાલ મચી ગઈ.
સરકારી સાહેબોની જીપ અને ગાડીઓથી ગામ ધમધમવા માંડ્યું.
ગામનો કચરો સાફ થવા માંડ્યો.ધૂળિયા રસ્તા પર પાણી છન્તાયું
પંચાયતની ઓફિસને રંગ રોગાન થઇ ગયા.
આસપાસ ફૂલોના કુંડાથી ચોકને સુશોભિત કરવામાં આવ્યો.

“સાહેબ, કોણ આવવાનું છે ” ? કોઈએ પૂછ્યું
“જીલ્લા સમાહર્તા ” જવાબ મળ્યો .
“કોણ?”,
કહ્યું તો ખરું ”
“સાહેબ, ઈ કોણ?”
“જીલ્લા સમાહર્તા…”
“કૈક સમજાય એમ કો’ને ”
“કલેકટર સાહેબ આવે છે,બોલ,હવે સમજાયું ?”
“હા શાહેબ,એમ સીધેસીધું પેલેથી જ ગુજરાતીમાં બોલ્યા હોત
તો !!!”

હું -એન.આર.આઈ -દર્શના ભટ્ટ.

બેઠકનો આ મહિનાનો વિષય: તમારે “ડાયાસ્પોરા” અનુભૂતિ પર “અછાંદસ” કવિતા લખવાની
______________________________________________________
વતનની ગલીઓમાં
ફરતા ફરતા
આ ક્યાં આવી જવાયું !
દસકા એકની આવન
જાવનથી થાકી
છેવટે અહી
આવી જવાયું
એવા જ નભ ને ધરતી
એવા જ હવા ને પાણી
પણ આબોહવા અનોખી.
ભાવ અભાવ
પ્રેમ લાગણી
સુખ ને દુખની.
માપણી સાવ અનોખી.

સવારથી દોડતા
દેશમાં
હાઈવે ધમધમેં
ધરમાં નર્યું એકાંત.
નહિ આવરો
નર્યો જાવરો….
આઈપેડના સથવારે
સભર એકાંતને માનું
(મૈ ઔર મેરા આઈપેડ
તનહાઈ મેં અક્સર બાતે
કિયા કરતે હૈ..)

નોર્મલ અમેરિકન ડ્રેસ
અપનાવ્યો
છતા સાડી પહેરે “માણસ ” લાગુ.
ગાડીમાં તો બેસું
પણ
મારા એકટીવાને તરસું.
શિયાળે મન કકળે
“શું દાટ્યું ‘તું તે અહી આવ્યા ”
એજ philadeifia ઉનાળે
સ્વર્ગથી સુંદર લાગે.
ધોળા કાળા પીળા ભૂરા
માનવ રંગો ની રંગોળી
સ્વતંત્રતા ને સમાનતાના
આચરને શોભે

ચુંટણીના વર્ષમાં
વતન જેવો માહોલ નથી
પણ…
ટ્રમ્પ લાલુની ખોટ પૂરે .

બસ….
ચારે તરફ વિસ્તરેલી
લીલી છમ શાંતિમાં
રોબીનના ટહુકામાં

વતનના આંગણામાં
આંબા પરની
કોયલની પંચમ
ક્યારેક …
અશાંત કરી દે છે
એટલું જ….

રંગ વિહાર-દર્શના ભટ્ટ

મિત્રો “બેઠક”ના નવા સર્જક દર્શના ભટ્ટનું સ્વાગત છે.

આપણી બેઠકમાં સૌ પ્રથમવાર આવી લખી રહી  છે.

હવે તેમના લખાણ ને વધાવવાની જવાબદારી આપણા સૌની છે.

કુદરતના રંગો આપણને કેટલા અભિભૂત કરે છે ! કુદરતના વિવિધ સ્વરૂપોમાં પળે પળે વ્યક્ત થતા રંગીન ચિત્રો

આપણને હમેશા આકર્ષે છે અને આકર્ષતા રહેશે.

      ” આવળ ,બાવળ અને બોરડી ” નું વિશેષણ પામેલા સૌરાષ્ટ્રમાં જન્મ અને જીવન મળ્યું.આમ જુઓ તો જન્મથી

માંડીને આજ સુધી મને શહેરી જીવન જ જીવવા મળ્યું  છે એટલે મારી જાતને હું  શહેરી ,નગર સંસ્કૃતિમાં રહી હોવાથી નાગરિક પણ કહી શકું. ગ્રામ્ય જીવનનો અનુભવ નહીવત .

   ઉષા,સંધ્યા,આકાશ,તારા,ચાંદની,અફાટ સમુદ્ર ,પખીનો કલરવ સિવાય કુદરતને નીસીમ વિસ્તરતી ,નીસીમ વિસ્તારમાં ક્યાં જોઈ કે માણી છે ! હા ભણાવી છે ઘણી , અનુભવી છે ઓછી. એમ તો કાશ્મીરથી કન્યાકુમારી અને દ્વારિકાથી જગન્નાથજી સુધી ભારતના પ્રદેશોમાં રખડી લીધું છે. કુદરતના આલપ ઝલપ દ્રશ્યો માણ્યા પણ ધરાઈને કુદરતના સથવારે જીવવા ના મળ્યું.

કવિ કુલગુરુ કાલિદાસના ” રુતુસંહાર  ‘ ને વાંચીને હમેશા વનોમાં, વૃક્ષો પર ફૂલોમાં ખીલી ઉઠતી વિધ વિધ રંગ છટા

માણવાની તીવ્ર ઈચ્છા જાગી ઉઠતી . અબાધિત વિસ્તારમાં વરસતો મેહુલો કેવો હશે ? વનમાં પાંદડે પાંદડે ખીલી જતી

વસંત કેવી હશે ? હિમાછાદિત પર્વતમાળાની મધ્યે વસતાં માનવીની દુનિયા શ્વેતમય હશે ?

     હમેશા મારાં ઘરના પ્રાંગણના નાના બાગને જોઇને સંતોષનો ઓડકાર ખાવો પડતો.માવજતથી ઉછેરેલ ગુલાબ, ડોલર,

જાસુદ,રાતરાણી અને ચારે તરફ ફાલેલી બોગન વિલ્લાને જોઈ નઝર ઠરતી,પણ કૈક અધૂરું લાગતું.

    આંબા પર ખીલતો મહોર, ચંપક રંગી ફૂલોથી લચી પડતું ચંપાનું ઝાડ,ભભકદાર ગરમાળો અને ગુલમહોર નીરખીને

થતું  ,શું આ જ વસંત છે !

Sent from my iPad

અપરંપાર છે. સંપૂર્ણ વિસ્તાર નાની મોટી ટેકરીઓથી છવાયેલ છે,અને ટેકરીઓ..hill..લીલા ઉચા વિશાળ વૃક્ષોથી.

અહીની વસંત નિરાળી. શિયાળો…winter..ની ઋતુ પૂરી થતા જ જાણે જાદુઈ પીછી કોઈ ચિત્રકાર ન ફેરવતો હોય !

     અહી શિયાળામાં પર્ણ  વિહીન શુષ્ક બની ગયલા વૃક્ષો વિવિધ રંગી ફૂલોથી છવાય જાય છે..ના ..એ પોતેજ ફૂલ બની જાય છે,અને પછી પંદર,વીસ દિવસે તે ફૂલો જ જાણે પાંદડા બની જાય ત્યાં સુધી લીલો રંગ ના મળે.પહેલા વૃક્ષ પુષ્પિત થાય…પછી પલ્લવિત…એવો ઉલટો ક્રમ અહી જોવા મળ્યો. કેટલા સુંદર વિધ વિધ રંગો ! અદભૂત !

આને જ આંખોનો ઉત્સવ કહેવાતો  હશે !  અહી એટલા તો વૃક્ષો છે કે શહેરોમાં પણ વાસંતી રંગો દૂર સુધી ફેલાયેલા

દેખાય. પ્રજાની સૌદર્ય દ્રષ્ટિ…એસ્થેટિક સેન્સ ગજબની છે.નાનકડી જગા પણ ફૂલ છોડ વગરની ના હોય.બે રસ્તાની  વચ્ચેની ખાલી જગા હોય કે કોર્નર હોય,જમીન સરસ નાનકડા ગાલીચાની બિછાત જ જોઈ લો.

   અને પાનખરની તો વાત જ શી કરવી ! એકદમ રંગીન.ઓગષ્ટ આવતા વૃક્ષો લાલ,પીળા ,કથ્થાઈ, ભૂરા અને મરૂનના

બુટ્ટા બની જાય.પર્વતમાળા પર ઉભેલા આ વૃક્ષો એટલે રંગોની આવલી,રંગોની બિછાત. સૂર્ય પ્રકાશમાં અને સાંધ્ય સમયે

 અલગ અલગ રૂપ.  નયનરમ્ય દ્રશ્યોથી મન અને આત્મા તૃપ્ત…તૃપ્ત,છતા અતૃપ્ત.

  વર્જીનીયા બીચનો આછો ભૂરો અને ફ્લોરીડાનો બીઓરી કાચ જેવો liloદરિયો પણ મનભર  માણ્યો…શાંત વાતાવરણમાં …પણ શ્વેત અને સાત્વિક રંગને કેમ ભૂલી શકાય !

   વરસતા સ્નોમાં પેન્સીલ્વીનીયાની ટેકરીઓમાં અને તળેટીમાં પણ રખડી લીધું.

   વર્ષોથી જે ઈચ્છા હતી,કહો કે વાસના હતી કુદરતના રંગો માનવાની તેનો જાણે મોક્ષ થયો !!!

   ગીત યાદ  આવી ગયું..  ખેલા બચપન હસી જવાની મગર બુઢાપા…ના ના…

   અહીના વૃક્ષોની પાનખર જેવી મને પાનખર મળવી જ જોઈએ.

દર્શના ભટ્ટ