Tag Archives: તરુલતાબેન મહેતા વાર્તા સ્પર્ધા

આધુનિક ટેક્નોલોજીની પારિવારિક સંબંધો પર અસર.   જી મોર્ડન થયા …           જી આજે ઉદાસ હતા.પ્રેમ થી નાની ને બધા જી કહેતા.આજે જી ના ચાહિતા મહેમાન હતા પણ જી ઓરડામાં એકલા બેઠા હતા.થોડા અકળાયા હતા.હું એમનો હાથ … Continue reading →

આ વાર્તા સ્પર્ધા માટે નથી પણ વિષય અનુરૂપ છે જે આપણને માર્ગદર્શન સાથે પ્રેરણા આપશે ‘મારી રાહ જોજે ‘ આજે સવારથી  વરસાદ એકધારો  ઝિકાતો (ધોધમાર)   હતો, તડાકા -ભડાકા અને પવનનું જોર  હતું .  બિલ્ડીગની સાઈટ પર છત્રી ઓઢી નીતેશ … Continue reading →

તમને ફૂલ દીધાનું યાદ શહેરની જાણીતી હોસ્પિટલ ‘અંકુર ‘ના ગેટ પર રિક્ષાનો ધરધરાટ થઁભી ગયો. બરોબર  સાંજે સાડા છ વાગે ગેટ પરનો દરવાન દરરોજ તેને સલામ કરી આવકારે છે,તે યુવાની વટાવી ચૂકેલી પણ  સપ્રમાણ દેહ અને આધુનિક ડ્રેસમાં કોઈને  નજર … Continue reading →

આજ જાને કી જીદ ના કરો રાહુલ ની રાહ જોતી જોતી રોહિણી સોફા પર જ ઊંઘી ગઈ હતી. પાંચ દિવસની બોસ્ટનની સફર કરીને આવેલ રાહુલે પ્લેનમાંજ થોડું ખાઈ લીધું હતું. રોહિણીના મનમોહક સુંદર ચહેરા પર વ્હાલથી ચુંબન કરી રાહુલે તેને … Continue reading →

ટેકનોસેવી ‘રૂપલ ને ટેકનોલોજીની બહુ ખબર પડે’ કહીને પપ્પાએ ફોન તેને આપ્યો. ને બે જ મિનિટમાં કયા બટન કઈ જગ્યાએ જઈને દબાવ્યા કે બધુ ફિક્સ કરીને હાથ માં આપતી રૂપલ આઠ વર્ષની જ્યોતિને ઠેંગો બતાવી કુદતી કુદતી બીજા રૂમમાં ગઈ. મમ્મી એ દરવાજામાં જ રોકી ને ટોકી ‘ આમ ના કરાય, તને આવડે છે તેનું અભિમાન નહીં કરવાનું બેટા. બધામાં કંઈને કંઇ આવડત હોય જ છે સમજી ને ?’ ‘હા, મમ્મી…! ‘ કહીને તે તો ભાગી..પાછળ વળીને જોયું પણ નહીં કે જ્યોતિનું મોઢું કેવું પડી ગયેલું. પપ્પા એ જઈને તરત જ તેને હગ કરી દીધી. જયોતિએ સ્માઈલ કર્યું ને મમ્મી તરફ આગળ વધી. અધિરાઈથી દોડી આવેલ દેવ ને જોઈને પપ્પા-મમ્મી ચિંતા કરતા શું થયું બેટા કહી તેને બાજુમાં ખસેડી દેવ તરફ આગળ ધસી આવ્યા. દેવ કહે, ‘પપ્પા માર્કેટ ક્રેશ થઈ છે..!’ ‘અરે..! પણ ધેટ્સ પેપર લોસ !! એમાં આટલી બધી ચિંતા કરાતી હશે..બી.પી બધી જશે કાં તો હાર્ટ એટૅક આવશે આ જ્યારથી સ્ટોક માર્કેટ માં પડ્યો છે રોજ ને રોજ કોઈ ને કોઈ પ્રોબ્લેમ જ છે… આ એકાઉન્ટિંગ નું ભણી ને શું કાંદા કાઢ્યા ? ડોક્ટર ના ખીસા ભરવા જ ને ..પણ કાલે પાછી માર્કેટ ઉંચે જશે ને તું પાર્ટી કરીશ.’ ‘ ના પણ આ વખતે ઉંચે આવતા વાર લાગશે પપ્પા..!’ બેચાર ફોન ના બટન દબાવતા કોઈની સાથે વાત કરવા દેવ બીજા રૂમ માં ગયો. મમ્મીએ પપ્પાને શાંત થવા ઇશારો કર્યો.. શાંતિ રાખો એમ. ને પપ્પા એ જઈને ફરી જ્યોતિને હગ કરી. મમ્મીએ પાસે આવીને માથે હાથ ફેરવ્યો. જ્યોતિ સ્માઈલ આપી ચાલી ગઈ. દસ વર્ષના ગાળામાં દેવ સી.ઈ. ઓ ની પદવી પામી ને બેઠો હતો ઓફિસમાં. ડેસ્ક પર પોતાનો ફેમિલી પિક ફ્રેઈમ કરેલો પડ્યો હતો. બાજુમાં રોલોડેસ્ક પેપર્સ ફાઈલ પેન-પેન્સિલ વગેરે સાથે હાઈ ટેક ફોન હતો. ઘરે સુખડનો હાર ચડાવેલો મમ્મીનો હસ્તો ફોટો હતો. દેવ ના લગ્ન પછી ના બીજા જ વર્ષે અચાનક દેવલોકપામેલા તે સમયે જ્યોતિએ પોતાનો ફૂડ ક્રેઝ ના લીધે ઓનલાઇન શો લોંચ કરેલો. ખૂબ સરળતાથી ને સભ્યનારીની પોષ્ટિક વાનગીઓ જોઈ ને શો હીટ જાય તે સ્વાભાવિક છે. ચાલો કમપ્યુટર સેવી હોવાનો લાભ તો લીધો …ને જ્યોતિની કેરિયરમાં ખૂબ પ્રગતિ થઈ. પપ્પા ખૂબ ખુશ હતા.. મમ્મી જોવા રહ્યા નહોતા પણ અંતરના આશિષ સાથે જ હતા. રૂપલ ને પણ નોકિયામાં હાઈ પોસ્ટ પર જોઈને બધા ખુશ હતા.જન્મદિવસની અઢળક શુભેચ્છાઓ પાઠવ્યા પછી પપ્પા એ જ્યોતિ ને પૂછ્યું ખુશ છે ને બેટા ? ને માથે હાથ ફેરવ્યો ને ગંગા-જમના વહી રહ્યા. જ્યોતિ રડતી રહી થોડી વાર માં શાંત થશે પણ તે શાંત થઈ ના શકી. કારણ કંઈક નીજી પણ હોઈ શકે. સ્મૄતિપટ માં ધરબાયેલું ક્યારે બહાર આવે કોને ખબર … પણ જરૂર કંઈક થયું જ હોવું જોઈએ પણ હમણાં નહીં પછી પોતાની જાતે વાત કરવા તૈયાર થશે ત્યારે સાંભળીશ. એમ વિચારી ફરી એની સામે જોયું ને જ્યોતિ બોલી પડી…’મમ્મી ને ગયા ને દસ-દસ વર્ષ થઈ ગયા ને મને કોઈ યાદ પણ નથી કરતું ? એવું તે મેં શું કર્યું કે મારે મમ્મી સાથે તમને બધાને પણ ખોવા પડે ? ને આજે અચાનક તમે પૂછ્યું કે હું ખુશ છું ને ..? પણ ક્યાંથી હોંઉ ખુશ ..??’ ‘અરે બેટા તું આમ ન બોલ … તને અમે રીચ આઉટ કરી પણ તારા કામ ને લીધે સંજોગોવશાત કોઈ ન કોઈ બહાને ના મળાયું પણ એનો મતલબ એ નથી કે અમે તને ભૂલી ગયા…વિસરી ગયા જ હોત તો ક્યાંથી તારી બર્થ-ડે યાદ હોત બોલ ..!’ ‘કમપ્યુટર યુગ માં કોઈને કોઈની સાથે હળવું મળવું ખૂબ સહેલું છે..આનું નામ તો ટેક નો સેવી હોવું તે જ  ને ‘કહી રૂપલ દાખલ થઈ. ફુલદસ્તો જ્યોતિ ને હાથ માં મૂકતા હેપ્પી બર્થ-ડે વીશ કરી. ને ત્યાં જ તો દેવ ફૂલો ના ગુલદસ્તાથી ઢંકાયેલો ધીમે ધીમે આગળ વધતા બોલ્યો ‘અરે આ જ્યોતિદી ક્યાં છે …ધીસ ઇસ ટુ બીગ…! એન્ડ હેવી ટુ..!!’ જ્યોતિ એ જઈને દેવ પાસેથી ગુલદસ્તો લેતા બોલી; ‘આ રહી આપની જ્યોતિ ભાઈ !’ સૌને ભૂખ લાગેલી તેથી વાત અધૂરી મૂકી પપ્પા ને જ્યોતિ શાંતિથી સાંભળીશ તારી વાત કહી ફ્રેશનઅપ થવા ચાલ્યા ગયા.  ઘર ના સુંદર આર્ટિટેક્ટ ના વખાણ કરતો દેવ પણ લોબી માં આવી બહાર નો વ્યુ પણ માણી રહ્યો. રૂપલ ફોન માં પડેલી એસ ઓલ્વેઝ…. ‘લેટ મી ચેક બે મિનિટમાં આવું હો’ કહી બીજા રૂમના વોશરૂમ માં ભરાઈ ગઈ. એક રૂફ નીચે પણ બધા અજાણ્યા જાણે વર્ષો પછી મળ્યા પણ ઉત્સાહ આનંદ ઉમળકો નામ માત્ર ના જ હતા કે શું ? સૌ સરખા જમ્યાં પછી ડીઝર્ટ્માં કપાયેલી બર્થ-ડે કેક ચાખતાં હતા ને રૂપલ પોતાની સરપ્રાઈઝ લેવા ગઈ ને તરત જ પાછી આવી. મમ્મી ની આફ્રિકન સ્ટોન ની માળા ઝગારા મારતી હતી.દેવે પણ મમ્મી-પપ્પાના ફોટા ને મમ્મીની જૂની ચાંદીની ફ્રેમમાં મઢાવીને આપતા કહ્યું કે ધીસ વોઝ મોમ’સ વીશ ટુ..!! ને નાનીએ બનાવેલો હાથ નો ગૂંથેલ મોતી વાળો હેન્ડ હેલ્ડ ફેન ક્લીયર ડીપ ફ્રેમ માં મઢાવીને આપતા પપ્પા બોલ્યા… ‘હેપી બર્થ-ડે બેટા વી ઓલ લવ યુ એન્ડ મિસ યુ ટુ મચ ‘ જાણે અબોલા તૂટ્યાં હોય તેમ બધાની આંખોમાંથી આંસુ ઝર્યા ને જ્યોતિ થેંક્યુ પણ ના બોલી શકી. ડૂમો ભરાઈ આવ્યો હતો ને ધીમે ધીમે ભારે હૈયું ખાલી થતાં જ પપ્પા પાસે થી ખસવા જતી હતી ને પપ્પા બોલ્યા..’ બેટા કમપ્યુટર એજ નથી શીખવતું કદાચ કે શું લેટ ગો કરવું ને શું સેવ કરવું .. ગાંધીજીના ત્રણ વાંદરા ને જો દુનિયા યાદ કરે તો દુનિયા જીવવા જેવી બને.. બાકી સેવ ઇમ્પોર્ટન્ટ એન્ડ લેટ ગો અધર..!! લાઈફ બીજું કંઇજ નથી. માણવા જેવી છે જીન્દગી બસ આનું જ નામ ટેકનો સેવી…આ દુનિયામાં કોઈ કોઈથી ઉતરતું કે ચડિયાતું નથી વખત આવે સૌના દિલ કેવા મોટા છે કે છીછરાં છે તે દેખાય છે.. મોટા ને મોટા કરવા પણ નાના ને પણ ના ભૂલવા બસ બેટા…તું તો ખૂબ સમજું છે. !’ રૂપલ થોડી ટગર ની કળીઓ ને થોડા કરેણ ના ફૂલ તોડી લાવેલી તો તેનો હાર બનાવતી હતી. બે આડી ને બે ઉભી ટગર પરોવી ને સુંદર હાર બનાવ્યો. ને બીજો ઉંધી કરેણ નાંખી ને ગણેશજી નો હાર બનાવી ને પહેરાવ્યો. ટગર નો હાર મમ્મીના ફોટા ને ચડાવતા આંખોના ખૂણા ભીના થયા..પણ બધાને બોલાવ્યા કઠણ થઈને. બધા નમ્યાં વંદન કરી આશિષ લીધા. —-રેખા શુક્લ Thanks Pragnaben … Continue reading →