“મમ્મી, જો અમરનાથના યાત્રીઓ પર ગોળીબાર થયો,”
“હાય હાય હવે ! મારી મમ્મીને માસી પણ ગયેલા છે . શું થયું હશે?”
“મમ્મી બધું કામ પડતું મુકીને શાંતિથી આ સમાચાર જોવા બેસ એમાં બધું જણાવશે. હમણાં કહ્યું કે સાત જણાનું મોત થયું છે.”
” રીતુ દીકરી, મારી મમ્મી ના કહેતી હતી મેં પરાણે માસી સાથે મોકલી, અને જો હવે આવું થયું .(રડે છે.)
“મમ્મી રડ ના, ધ્યાનથી સાંભળ હમણાં બધાનાં નામો આજતક પર આવી જશે.”
થોડીજ વારમાં સમાચારમાં બોલ્યા કે મૃત્યુ પામેલામાં વલસાડના .. આટલું સાંભળતાં જ શાલુ રડવા લાગી. ” મોમ જો નામ બોલ્યા જો આ લીસ્ટ છે સાત જણનું એમાં નાનીનું કે માસીનું નામ નથી તું રડ ના પ્લીઝ.”
” પણ બેટા, -વલસાડના- એટલું સંભાળીને હું ગભરાઈ ગઈ, તેઓ પણ વલસાડના એટલે, પણ થેંક ગોડ કે બંને બચી ગયાં છે.”
શાલુને હવે શાંતી થઇ મનમાં એને હાશ થઇ. તે પાછી ઘરકામ આટોપવા રસોડામાં ગઈ. મનમાં ઉચાટ હતો એટલે તે સરખું જમી પણ ના શકી. હજી રસોડામાં જ હતી ત્યાં એના પતિ હિતેશનો ફોન આવ્યો.તેણે કહ્યું,”શાલુ, ટીવી ચાલુ કર જો સાંભળ, અમરનાથ યાત્રીઓ પર ગોળીબાર થયો છે પણ સાસુમા અને માસીજી બંને બચી ગયા છે.”
શાલુ વારંવાર ભગવાનનો આભાર માનતી રહી.સાંજે જમી પરવારીને શાલુએ ટીવી ચાલુ કર્યું. અને ઝી ટીવી પર પોતાને ગમતી સીરીયલ જોવા બેઠી, ત્યારે હિતેશ અકળાયો તેણે કહ્યું,.”અરે શાલુ તારું ટીવી બંધ કર મારે ઓફિસનું થોડું કામ છે, તેમાં આ ટીવીના અવાજથી કેટલી ખલેલ પહોંચે છે! આજની દુનિયામાં ટીવી એ સૌથી મોટું ન્યુસન્સ છે. ઘરની સ્ત્રીઓ આખો દિવસ સીરીયલો જોવામાં એવી વ્યસ્ત હોય છે કે, ઘરની સફાઈ, ઘરની રસોઈ અને ઘરના સભ્યો વચ્ચેનાં સંબંધો પર પણ તેની ખરાબ અસર ચોખ્ખી દેખાઈ આવે છે.” ” પપ્પા,તમારી વાત સાચી હશે પણ તમે ટીવીને ન્યુસન્સ ના કહી શકો, એના લીધે તો નાની અને માસીજી સલામત છે તે આપણે જાણી શક્યાં, નહિ તો, મમ્મી રડતી જ રહી જાત.”શાલુ ખુશ થઈને કહે,” બોલો જવાબ આપો હવે,”
પણ .. હિતેશ કંઈ પણ જવાબ આપે તે પહેલાં તેના મોબાઈલમાં રીંગ વાગી.'”હેલો,હા હું હિતેશ બોલું, આપ કોણ? તમારો નંબર મારામાં સેવ નથી કરેલો, શું ? મારે વાડીલાલ પહોંચવાનું છે? પણ કેમ? ઓકે હું પહોંચું છું.”
હિતેશ ,શાલુ અને રીતુ ત્રણે ગભરાઈ ગયાં , તરત જ તૈયાર થઈને ઉપડી ગયાં.હિતેશ હોસ્પિટલ પહોંચીને સીધો કાઉન્ટર પર ગયો અને પૂછ્યું કે મને આ નંબર પરથી ફોન આવ્યો હતો,કાઉન્ટર પરનાં ભાઈએ તરત એક નર્સને બોલાવી અને હિતેશને મદદ કરવા જણાવ્યું. નર્સે વાત સમજી લીધી પછી હિતેશને કહ્યું,” ભાઈ એક એક્ષીડેંટ કેસ છે, તેમને ભાન નથી પણ તેમની પાસેથી તમારો નંબર મળ્યો એટલે તમને ફોન કર્યો હતો, કદાચ તમે કંઈ મદદ કરી શકો.” અને તેણી હિતેશના ફેમિલીને એક રૂમમાં લઇ ગઈ. ત્યાં જોયું તો બેડ ખાલી હતો, તેણે ત્યાં હાજર નર્સને પૂછ્યું કે અહીંનો દરદી ક્યાં ? તેને જાણકારી આપી કે, તેને આઈ સી યુમાં લઇ ગયા છે.
શાલુ હવે ચિંતામાં પડી કોણ હશે? શું થયું હશે? હિતેશ અને રીતુ પણ એ જ મુજવણમાં હતાં.ખાસો કલાક બધા બેસી રહ્યા.ડોકટરો આઈસીયુમાં હતા એટલે કોઈને જવા ના દીધા. સૌને ઇન્તેજારી હતી કે કોણ હશે જેની પાસેથી હિતેશનો નંબર મળ્યો હશે, સાથે થોડી નિશ્ચિંતતા પણ હતી જ કે, આપણે ત્રણે તો સાથે જ છીએ સલામત છીએ. અને ઋત્વિક પણ અમેરિકામાં સલામત જ હશે તેની સાથે વાત કરાય તેવો ફ્રી સમય અત્યારે છે, પણ તેની તો જોબ ચાલતી હશે, આમ ખાસ ચિંતા વગર સમય પસાર કરવાનો હતો એટલે ત્રણે નિશ્ચિંત થઈને વાતો કરતાં બેઠાં.ખાસીવાર બેઠા પછી હિતેશ અકળાયો ત્યાં બેઠેલી નર્સને કહે,” બેન, ઘણી વાર થઇ અમે ઘરે જઈએ? કાલે સવારે પાછી બધાને જોબ પણ ખરી.” ” સર મને પાંચ મિનીટ આપો હું ડોક્ટરને પૂછી જોઉં, કારણ કે તમારી જરૂર હોય ને હું જવા દઉં તો યોગ્ય ના કહેવાય.” કહીને નર્સ આઈસીયુમાં ગઈ તેને પણ દસ મિનીટ થવા આવી. બધા અકળાયા હતા પણ કરે શું? છેવટે તેમની ધીરજનો અંત આવ્યો અને નર્સ તેમજ ડોક્ટર બંને સાથે બહાર આવ્યા.
હિતેશ નર્સને કંઈ પૂછે તે પહેલાં ડોકટરે કહ્યું, “હવે તમે પેશન્ટને મળી શકો છો, ચિંતા જેવું કઈ નથી.”
બારણું ખોલીને તેઓ ત્રણે અંદર ગયા, પેશન્ટ પાસું ફરીને સૂતેલો હતો,” હેલો ભાઈ આપ કોણ છો? હવે કેવું લાગે છે?” હિતેશે પૂછ્યું. પેશન્ટ ઘેનમાં કે પછી ઊંઘમાં હોય તેમ બોલ્યા વગર પડી રહ્યો. હિતેશે બીજીબાજુ જઈને દર્દીને ઢંઢોળ્યો.પણ…પણ..
તેને ચીસ પાડી,” રુતવી….ક ” શાલુ અને રીતુ ગભરાઈને દોડ્યા બીજી બાજુ.” ઓ મારા દીકરા તું ? શું થયું ? ” શાલુ રડતાં રડતાં બોલી, ચીસો સાંભળીને ડોક્ટર તેમજ નર્સ અંદર આવી ગયાં.” ડોક્ટર સાહેબ, મને ખબર નહોતી,આ તો મારો દીકરો છે તેને શું થયું છે? ” ” ડોન્ટ વરી મી. ..” ” સર આઈ એમ હિતેશ શાહ.” ” ઓકે મી. શાહ, ડોન્ટ વરી, એક્ષીડેંટનો કેસ છે. પગમાં સામાન્ય ઇન્જરી છે. ભાઈ બચી જ ગયા છે, પેઈન રીલીફ માટે ઇન્જેક્શન આપ્યું છે થોડીવારમાં ભાનમાં આવશે.પણ એક્ષી ડેંટનો કેસ હોવાથી પોલીસ આવી ગઈ છે, હમણાં બધું પતી જશે પછી તમે ઘેર લઇ જઈ શકશો.”
પોલીસ બધી પૂછપરછ અને જરૂરી કાર્યવાહી કરીને નીકળી ગઈ, ત્યાં સુધી હિતેશ અને ઘરના ત્રણે બહાર હતાં.પોલીસના ગયા પછી તેઓ રૂમમાં ગયાં ત્યારે ઋત્વિક ભાનમાં હતો. શાલુ તેની પાસે જઈને માથે હાથ ફેરવે છે,પછી કહે,” તું અહીં ક્યાંથી બેટા? તને ક્યાં વાગ્યું છે? કેવું લાગે છે તને?” ” મોમ, આઈ એમ એબ્સોલ્યુટલી ફાઈન, ડોન્ટ વરી, મારે તમને સરપ્રાઈઝ આપવી હતી એટલે કહ્યા વગર આવીને તમારા ચહેરા પરની ખુશી જોવી હતી,બીજું હું કંપનીનાં કામે બે વિક માટે અહીં છું. એરપોર્ટથી ઉબેર કરીને આવતો હતો,એક સાયકલ વાળાને બચાવવા જતાં સામાન્ય એક્ષિડેંટ થયેલો પણ સામેની સીટ પર માથું ભટકાવાથી અને કદાચ ડરથી હું બેભાન થઇ ગયેલો, બાકી ખાસ વાગ્યું નથી મને.” ઋત્વિકના મોબાઈલ પર વોટ્સેપ,નોટીફીકેશનનો અવાજ આવવા લાગ્યો. ફરી હિતેશ ચિડાયો,” આ ટીવી, મોબાઈલ, વોટ્સેપ, બધાથી કંટાળ્યો છું.” “પપ્પા, મોબાઈલ ને લીધે તો આપણે ભાઈ પાસે સમય પર આવી ગયા, બોલો હા કે ના?”
ગાડીમાં ઘરે જતાં અને ઘરે જઈને પણ આધુનીક ટેકનોલોજી જ તેમની ચર્ચાનો વિષય રહ્યો.
હિતેશ કહે,” હા, એની તો ના પડાય તેમ નથી,પણ આ વોટ્સેપ, ઇન્સટાગ્રામ, ફેસબુક, ટવીટર, ગુગલ+, આ બધામાં આપણો કેટલો બધો સમય પસાર થાય છે, એના લીધે પરિવારના સભ્યો એકબીજાને થોડોક સમય પણ આપી શકતા નથી, પરિણામે કોમ્યુનીકેશન ગેપ સર્જાય છે અને એની ઊંડી અસર પારિવારિક સંબંધો પર પણ પડે છે, એટલે સુધી કે ઘણાં ઘરોમાં ઘરનાં કામો થતાં નથી બધે ઉકરડા થાય છે અને એના લીધે ઝગડા પણ થાય છે.બોલો હા કે ના?” ઋત્વિક કહે,” હા પપ્પા, એની પણ ના પડાય તેમ નથી. એટલે પેલી કહેવત છે ને,- એવરી થિંગ ઇન એક્ષેસ ઇઝ હાર્મફૂલ,- એને અનુસરવું જોઈએ , કારણ કે આ બધાના જ પાછા ફાયદો તો છે જ.અને એના લાભથી વંચિત રહેવું પણ આજની તાકીદ પ્રમાણે યોગ્ય નથી ખરું કે નહિ?” શાલુ કહે,” હાસતો, પણ એમાં બે વાત યાદ રાખવી પડે, (૧) આધુનિક ટેકનોલોજીના દરેક સાધન માટે કેટલો સમય ફાળવવો, તે નક્કી કરવું પડે, જેથી તેમનો લાભ પણ લેવાય તેમજ તેના નુકશાનથી બચી શકાય અને ઘરનાં કે ઓફીસના કરવા જેવા કામો રહી ના જાય. (૨) અને બીજું તો ઋત્વિકે કહ્યું તે જ સંન્સ્કૃત માં કહું તો અતિ સર્વત્ર વર્જ્ય્તે. બોલો હા કે ના?
રીતુ કહે, “હા માવડી હા તમે કદીય ખોટા હોઈ શકો? બીજું ટેકનોલોજીનો ઉપયોગ વધુ માં વધુ થતો હોય તેવા અને સાર્વજનિક બની ગયેલાં બે માધ્યમો છે એક ટીવી અને બીજું મોબાઈલ, અને એ બંનેને લીધે આજે આપણને લાભ જ થયા છે બોલો હા કે ના? “
અસ્તુ.
રશ્મિ જાગીરદાર
