About Geeta & Subhash Bhatt
Geeta started her carrier as a lecturer in Gujrati , in India , and when migrated to Chicago with family of two toddlers she changed her carrier to Early Childhood Educator ; started her Childcare center and running it for 30 years , she retired and moved to sunny state of California .
Subhash started as an engineer back at homeland and after coming to Chicago with family created his apartment rental business while contributing his share in Day care center management .
Now , Retired couple is involved in many social activities.
"બેઠક" Bethak 
“બાળકને સુંદર બાળપણ આપવાની પ્રત્યેક મા બાપની ફરજ છે, જેથી મોટી ઉંમરે બાળપણની મધુર યાદો તેમની પાસે કાયમ રહે !”
ખૂબ જ સાચી અને જરૂરી સલાહ. આભાર ગીતાબહેન.
LikeLiked by 1 person
વાહ, ગીતાબેન વાત તો સો ટચના સોના જેવી કરી ,સ્થળ પરિસ્થિતિ બધું બદલાય પણ બાળક અને માં ના સંબધો આ જ રીતે ઉછરે। . અને તમે તો વાત્સલ્ય ની વેલી ઉછેરી। .
(ડિરેક્ટરની જવાબદારી માત્ર બાળક પૂરતી મર્યાદિત હોતી નથી.
પેરેન્ટ્સને બાળ ઉછેર માટેની યોગ્ય માહિતી આપવી) આ તો peronal touch કહેવાય
LikeLiked by 1 person
વાત વાંચીને ધૃણા ઉપજવાના બદલે ખરેખર દુઃખ થયું. સિંગલ મોમની મજબૂરી કેવી હોય?
આપણા સંયુક્ત કુટુંબમાં તો માતા-પિતાની સાથે સંતાનોને ઉછેરવામાં દાદા-દાદી કે નાના-નાની પણ કેટલા સહાયરૂપ બનતા હોય છે.
અમેરિકામાં આવા સપોર્ટ નથી મળતા માટે જ તો ડે-કેરનું આગવું મહત્વ છે ને!
પન સ્કૂલમાં આવતા બાળક માટે પણ આટલો મમતાભર્યો અભિગમ ગમ્યો.
LikeLiked by 1 person
દાવડા સાહેબ , પ્રજ્ઞાબેન , રાજુલબેન અને અન્ય સૌનો આભાર ! પણ ડેકેર એક એવી જગ્યા છે કે જ્યાં હસતાં રમતાં બાળકો ઘણું ઘણું કહી જતાં હોય છે જો આપણે ખરેખર સમય લઈને સાંભળીએ તો ! પણ બીજી દલીલ એ પણ છે કે મુશ્કેલીઓથી બાળક ઘડાશે ! જોવાનું એ છે કે કઈ દિશામાં એણે ઘડવાનું છે?
આપણે ત્યાં દાદા બા બાળકને જે હૂંફ આપે છે તે અહીં શક્ય નથી કારણકે બધાં જ સુધરી ગયાં છે! Everyone has their own agenda !હવે મમ્મીને પણ બાળકની આંખ લુછવા પાલવ બગાડવો પોષાતો નથી.. ડે કેરમાં કેર થાય પણ પ્રેમ તો ….!??
શરૂઆતમાં આવા પ્રંસગોથી હું રડી પડતી … પણ એ બધી વાત આગળ ઉપર .. Thank you !
LikeLike
સાચી વાત કરી, દાદા દાદીનો પ્રેમ મળતો નથી… પણ ઘણી માતાઓ એના અમેરીકામાં જન્મેલા બાળકો માટે સાસુસસરાની મદદ લેવાજ નથી માંગતી, એ બધી તો એમજ માને છે કે દેસી મણસો છોકરાઓને અમેરીકન પદ્ધતિ પ્રમાણે નહીં ઉછેરી શકે, અંગ્રેજી બરાબર નહીં શીખી શકે, માતૃભાષામાં બોલતા રહેશે, છોકરાઓમાં જુના સંસ્કારો ઘુસી જશે..વગેરે !! પછી છોકરાઓ પણ મોટા થયા પછી દાદાદાદીને ગણકારતા નથી, જે Bonding હોવું જોઈએ એ રહેતું નથી.
બહુ સુંદર લેખ..
LikeLike
ગીતાબેન, ડેકેરમાં આવતા દરેક બાળકને તેની માતા જેટલો પ્રેમ અને કાળજી લેવી તે નાની સુની વાત નથી. તમારી આ લીધેલી કાળજી ને મુશ્કેલ સંજોગોમાં આપેલ પ્રેમ બાળક ક્યારેય ભૂલતું નથી.તમે ખૂબ ઉમદા કામ કર્યું છે.
LikeLike
ભલે આ વાત અમેરિકાની હોય પણ હવે તો કદાચ ‘દેશ’ માટે પણ પ્રસ્તુત છે ન્યુકિયર કુટુમ્બ ત્યાં હવે નવી વાત નથી.
LikeLike
બ્લોગ માં વાંચ્યું: રે તો એ વાત ત્યાંજ પુરી થઇ પણ અમારાં ડેકેરનું એ સૂત્ર બની ગયું :
બાળકને સુંદર બાળપણ આપવાની પ્રત્યેક મા બાપની ફરજ છે, જેથી મોટી ઉંમરે બાળપણની મધુર યાદો તેમની પાસે કાયમ રહે !
Childhood comes only once in a life time:Give children your very best !
મારી સમાજ પ્રમાણે ગીતાબેન તમે તમારા પોતાના અનુભવ અને સમજ ની વાત કરો છો. ડેકેર ચલાવતા હોય તેને બાળકોની જવાબદારી પુરી રીતે નિભાવવી જ પડે તે સ્વાભાવિક છે અને તમે નિભાવી તે માટે અભિનંદન. પરંતુ એક લેખક તરીકે કોઈના અનુભવ ને સમજવાની પણ જવાબદારી રહી ને? તે જોવા મળતી નથી તો હું વાચક તરીકે મારો અનુભવ દર્શાવું છું. સૌ પ્રથમ સરકાર એકલા હાથે ઉછેરી રહેલ માં કે બાપ ની મદદ કરે છે તે વાત સાચી નથી. મેં પોતે મૉટે ભાગે મારા બાળકોને એકલે હાથે ઉછેર્યા છે. મેં જ નહિ પણ અમારા સિંગલ ગ્રુપ માં 200 થી ઉપર વ્યક્તિઓ છે અને તેમાંથી ઘણાએ બાળકોને એકલે હાથે ઉછેર્યા છે. અમારા બાળકો ઉછરી રહ્યા હતા ત્યારે મારી ઘણી સહેલીઓ સાથે અમારી આ બાબત ઉપર વાતચીત થતીજ રહેતી. તેમાંના મારા ત્રણ મિત્રો જેન્ટ્સ છે અને તેઓ એ પણ એકલે હાથે બાળકોને મોટા કર્યા છે. અમને કોઈને સરકાર પાસેથી એક પૈસો પણ તે માટે મળ્યો નથી. બલ્કે એક માણસ ની કમાઈ જતી રહે અને ડિવોર્સ ના કોર્ટ ના લફડા વગેરેમાં પૈસા ખુબ જાય તેથી અમારે દરેકે ઘર વગેરે વહેંચી નાખવું પડ્યું અને રહેઠાણ બદલી ને નવા લતા માં (જ્યાં કોઈ પાડોશી સાથે સબંધ ન હોય) તેવામાં રહેવા પણ જવું પડ્યું. પૈસાની અગવડ માં જોબ ઉપર જ બધું નિર્ભર છે. એક સમયે મારે કામ ઉપર જવુજ પડે તેમ હતું। 100 લોકોને ચાર ગ્રુપ માં, બે દિવસ હું ટ્રેનિંગ આપવાની હતી. હું જો કામ ઉપર ન જાવ તો આટલા બધા લોકોને નોટિસ આપવી પડે અને બીજા પણ મુશ્કેલી હતી. તેની વધુ ડિટેઇલ માં જવાને બદલે હું માત્ર મારો પ્રોબ્લેમ કેમ સોલ્વ થયો તેની વાત કહું. મેં મારી બહેનપણી ને પૂછ્યું કે તું મારા બાળકોનું ધ્યાન રાખી શકીશ અને તેને કહ્યું કે તેનાથી કામ છોડી શકાય તેવી શક્યતા જ નતી. હું રોઈ પડી અને મેં ફોન મુક્યો. થોડીજ વાર માં મારી બહેનપણી ના વર નો ફોન આવ્યો. તે કહે કે હું બે દિવસ રજા લઇ લવ છું અને હું બાળકોનો ધ્યાન રાખીશ, તું વગર ચિંતાએ તારું કામ પતાવી આવ. તેણે મારી જિંદગીમાં કોઈ સૂત્ર કહેવાની બદલે વાત્સલ્યની વેલી વહાવી.
આવી મુશ્કેલ સ્થિતિ માં જાણતા હોવા છતાં કે બાળક માટે શું સારું છે ક્યારેક બીમાર બાળક ને ડેકેર માં મૂકવું પડ્યું હોય કેમ કે જોબ જતો રહે તો મુશ્કેલીનો પહાડ તૂટી પડે. હું એમ નથી કહેતી કે આ કોઈ માટે સારું છે. બલ્કે બીજા બાળકોને ચેપ લાગે તે વધુ ખરાબ અને તદ્દન ખોટું છે. પરંતુ એક મા જે તેના બાળક સિવાય કોઈને વધુ પ્રેમ ન કરતી હોય તે કેવા સંજોગ માંથી પસાર થઇ રહેલી હોય કે તેને આવો નિર્ણય લેવો પડે તે વાત કહેવાની બદલે તેની ઉપર ચુકાદો આપીને ડેકેર ના સૂત્ર નું રટણ કરીએ કે Childhood comes only once in a life time:Give children your very best ! તેમાં મને વાચક તરીકે વાત્સલ્ય ની વેલી વર્તાતી નથી.
હું જાણું છું કે મારી કોમેન્ટ પોઝિટિવ નથી. પરંતુ ગુજરાતીઓ અને ઘણા ઇન્ડિયન્સ ના જજમેન્ટલ કોમેન્ટ્સ અને વર્તન ને અમે અનુભવ્યા છે અને હું વાચક તરીકે ખોટી માહિતી (કે સરકાર પૈસા આપે) અને સાથે જજમેન્ટ જોઈને મારી કોમેન્ટ લખી રહી છું.
LikeLiked by 1 person
દર્શનાબેન ! તમે જરાયે ખોટી , નકારાત્મક વાત નથી જ કરી ! અરે , તમને હજુ એ વાતની જાણ નથી કે હું આ ક્ષેત્રમાં – બાળ સંભાળ ક્ષેત્રમાં કેવી રીતે આવી ! તો હવે જરા એ અંગત વાતો હવેના થોડા અઠવાડિયાઓ કરીશ !
તમે કહ્યું કે સરકાર મદદ નથી કરતી – કદાચ એ પણ તમારા જેવી પરિસ્થિતિમાંથી પસાર થતી માતાઓ માટે સાચું હશે .. કારણ કે પૈસાની મદદ, ફૂડ સ્ટેમ્પ વગેરે મદદ ઉપરાંત ઘણું ઘણું એક બાળકને જોઈએ છે .. અને દરેકે પોતાના સંજોગો અને પરિસ્થિતિ પ્રમાણે નિર્ણય લેવો પડે છે!હા , બાળક એ સમગ્ર પરિસ્થિતિને કેવી રીતે સમજણમાં ઉતારે છે તે મહત્વનું છે:
મેં સિંગલ પેરેન્ટ્સને ગિલ્ટની લાગણી ના રહે અને ખોટા બહાના પણ ના બતાવે એટલે “ હસતું રમતું બાળક ઉછેરવાની રીત” એવું કાવ્ય બનાવ્યું હતું : વળી ટીચર્સ’ ટ્રેનિંગમાં એ ગીત શીખવાડયુંયે હતું: આ રહી તેની બે પઁક્તિ :One wise parent and an adult who care;
Add a little luck and a happy child you get !
Happiness is feelings; happiness means care!
He feels much secure , when he know that you care!
આખું કાવ્ય ફરી ક્યારેક ! દર્શનાબેન, તમારા પ્રામાણિક અભિપ્રાયો જરૂર આપતા રહેજો ! હું અહીં લખું છું એટલે હું શ્રેષ્ઠ છું એવું ના સમજશો . I do have some regret stories too !અહીંયા બાળકોના આ ક્ષેત્રમાં કામ કર્યું તેના અનુભવો માત્ર વ્યક્ત કરું છું, કોઈનીયે લાગણી દુભાવનો ઈરાદો નથી! હા, યુનોએ પણ કાયદો પસાર કર્યો છે કે બાળકોને રમવાનો અધિકાર છે( બહુ ડિટેઇલ અત્યારે યાદ નથી) અને પ્રત્યેક માબાપની ફરજ છે કે બાળકને સુંદર બાળપણ આપે ( ન આપી શકે એ સંજોગોની વાત છે) પણ મુશ્કેલ સમયમાંયે બાળક સાથે કમ્યુનિકેશનની લિઁક ચાલુ રહે તો યે બસ ! Once again , Thanks Darshnaben!
LikeLiked by 1 person
ગીતાબેન તમારી સમજણ માટે ખુબ ખુબ આભાર. સરકાર ની ફૂડ સ્ટેમ્પ વગેરે ની મદદ લો ઇનકમ વ્યક્તિઓ માટે હોય છે, સિંગલ પેરેન્ટ્સ માટે નહિ. અને એ વાત તદ્દન સાચી છે કે સિંગલ પેરેન્ટ્સ નું સ્તર એકદમ અચાનક બદલીને લોઅર ઇનકમ કેટેગરી માં આવી જાય છે પણ બધાજ સરકાર ઉપર નિર્ભર કરે તેટલી લો ઇનકમ માં સરકતા નથી અને ન સરકવા માટે તેમની નોકરી તેમની જિંદગી માટેનું સૂત્ર બની જાય છે. બાળક ને આત્મસમાન થી ઉછેરવા માટે કોઈ પણ સંજોગ માં મોટા ભાગના સિંગલ પેરેન્ટ્સ ને નોકરી નિભાવવી જ પડે છે. અને ઘણા આપણા જેવા દેશીઓને કોઈ આજુ બાજુ ફેમિલી ન હોવાથી તે મદદ મળતી નથી. મને તમારા કાવ્ય ની પંક્તિ ખુબ જ ગમી – One wise parent and an adult who care;
Add a little luck and a happy child you get ! ફરી તમારી સમજ અને કોમેન્ટ બદલ આભાર.
LikeLike