વીનું મર્ચન્ટ વાર્તા અને નિબંધ સ્પર્ધા -૨૬

અષાઢી મેઘલી રાત !

પંખીઓએ કલશોર કર્યો ભાઈ ;

ધરતીને સૂરજ ચૂમ્યો !

જેઠ મહિનાની કાળઝાળ ગરમી !  અસહ્ય ઉકળાટ ! ! ઘેરાતાં, વિખરાતાં અને વળી આશા આપતાં ઓલા વરણાગી વાદળાં! અને પછી  અચાનક જ આકાશમાં   માઝા  મૂકી ઉભરાઈ આવતાં  ઘનશ્યામ ! ઓહો ! વાદળના ગડગડાટ અને વિજલડીનાં ચમકારા , ગાંડો બનીને  ફૂંકાતો ઓલો વંટોળિયો અને ત્રાટકી પડ્યો વિયોગી મેઘ ! આંઠ આંઠ મહિનાની વિરહિણી અવની મિલન સાથે જ મહેકી ઉઠી ! જાણે કોઈ પ્રોષિતભર્તૃકા પિયુ મિલનથી ખીલે એમ ! વરસાદના પહેલાં છાંટણાઓથી  ભીંજાઈ આછું આછું  શરમાતી ધરતીમાં મહેકી ઉઠી માટીની સુવાસ !   અને એ અષાઢી સાંજને સૌ કવિઓએ ચગાવી છે એમની કલમે , પણ  નીનુ મજમુદારે   તો જાણે સૌના મનની વાતને ચગાવી , ચગળી છે !

ખુલ્લી પડેલી પ્રીતનો અરથ કળી કળીએ જાણ્યો ;

શરમની મારી ધરતીએ કાળી રાતનો ઘૂમટો તાણ્યો !

પહેલાં તો  જાણે  એ મીઠી લજ્જાથી  લાલ પીળાં મેઘધનુષને ચાડી ખાવા દે છે;  ફૂલડાંને પણ મહેકવા દે છે ;પણ પછી?

તાળી દઈ કરે ઠેકડી તીડો ; અને? અને  તમરાં સિસોટી મારે !

નવ યૌવના નાં લાવણ્ય પર મોહિત  તમરાં અને તીડ ! અને આ તમાસો જોવાં આગિયા ચાલ્યાં .. ઓલા કૂથલી કરતા સમીરની વાંહે!

પણ અરે ! આતો અષાઢની માદક મસ્ત રજની ! કોઈને કહેવું હોય તે કહે ; કામદેવ અને રતિ ક્યાં કોઈથી ડર્યા છે? અને  -પ્રગટ્યા દિવા કૈક ચપોચપ ; ઉઘડી ગગન બારી !  ને એ રાતલડીનાં  અંધકારની ઓથે કંઈક શમણાં ગવાય છે.,

અહો  વૈચિત્ર્મ !

આ કુદરતની રમણિયતા અને સંગીતના સુર .. પઁખીના ટહુકા , અગિયાઓ, સાંજના સમીરના સ્પર્શ  અને એ અષાઢી સાંજ ! નથી ભુલાતાં આજે અર્ધી સદી બાદ પણ! એ સમી સાંજે હું મેડીએ સુવા આવી હતી .. મારી સુંવાળી  પથારી , મહેંકતી હવા , ને દિવસભરના થાકને વિસામો આપ્યો .. બાજુની મેડીએ થી રેલાતું ગીત : તમે કહો તે સાચું વ્હાલમ ; તમે કહો તો હાર્યાં!  અને દબાતે પગલે પિયુંનું પ્રવેશવું ..અર્ધી સદી પછી પણ એ સાંજ વિસરાતી નથી .. અને  વર્ષા ઋતુના  એક પછી એક તહેવારોને લઇ આવતી એ, સ્વયમ કોઈ તહેવાર વિનાની  અષાઢી સાંજ , એક ઉત્સવ બની ગઈ !

વાહ ઓ સૃષ્ટિના સર્જનહાર ! વારી જાઉં છું તારી ઉપર જયારે જયારે વર્ષાનાં વધામણાં લઈને તું પૃથ્વી પર અવતરે છે!  પોણી સદીની આ જીવનયાત્રામાં ઘણી લીલી સુકી જોઈ ; નજરમાં હરિયાળી ભરીશું તો નજારા હરિયાળા  લાગશે ; નહીંતો આષાઢનાં તાંડવઃ નૃત્યમાં સઁગીતની સરગમ શોધવી સરળ નથી!