માઈફ્રોફીક્ષન વાર્તા-(8)”સર્ટીફીકેટ”-રોહીત કાપડિયા

  પાંચ વર્ષની નાનકડી સ્મિતાએ કંઈક જીદ કરતાં એની મમ્મી આશાએ એક લપડાક એનાં ગાલ પર લગાવી દીધી. રડતી સ્મિતાને બાથમાં લેતાં એનાં દાદી હંસાબેને કહ્યું “વહુ બેટા, નાનાં બાળક સાથે સમજાવટથી કામ લેવાને બદલે આમ … …

સાસુની વાતને વચ્ચેથી જ કાપતાં આશા જોરથી બોલી ઉઠી “મમ્મી, મહેરબાની કરીને તમે એનું ઉપરાણું લેવાનું રહેવા દો. તમારાં લાડને કારણે જ એ જીદ કરતી થઈ ગઈ છે. આજની છોકરીઓ સાથે કેવી રીતે વર્તવું એની તમને ખબર ન પડે. અમારી

મા-દીકરીની વચ્ચે તમે ન પડો તો સારું. હું તો રોજની આ ટકટકથી કંટાળી ગઈ છું. “રૂમમાંથી બહાર આવતાં અશોકે પણ કહ્યું

“મમ્મી, આશાની દરેક વાતમાં તને વચ્ચે બોલવાની ટેવ પડી ગઈ છે. ચૂપચાપ તમારી માળા ગણ્યાં કરોને ” .ભારે હૈયે ઉભાં થઈને હંસાબેન એમની રૂમમાં જતાં રહ્યાં. કબાટમાંથી પોતાને યુનિવર્સીટીમાંથી પ્રથમ આવવા બદલ મળેલું એમ.એ. વીથ

ચાઈલ્ડ સાયકોલોજીનું સર્ટીફીકેટ કાઢીને એને જોતા જ રહ્યાં. રડતાં જ રહ્યાં,રડતાં જ રહ્યાં….

                                                                                          રોહીત કાપડિયા